عاقبت
Arabic
Verb
عَاقَبْتُ • (ʿāqabtu) (form III)
- first-person singular past active of عَاقَبَ (ʿāqaba)
Verb
عَاقَبْتَ • (ʿāqabta) (form III)
- second-person masculine singular past active of عَاقَبَ (ʿāqaba)
Verb
عَاقَبْتِ • (ʿāqabti) (form III)
- second-person feminine singular past active of عَاقَبَ (ʿāqaba)
Verb
عَاقَبَتْ • (ʿāqabat) (form III)
- third-person feminine singular past active of عَاقَبَ (ʿāqaba)
Persian
Etymology
Borrowed from Arabic عَاقِبَة (ʿāqiba).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /ɑːqibat/
- (Dari Persian) IPA(key): /ɑːqɪbat/
- (Iranian Persian) IPA(key): /ɒːɢebæt/
- (Tajik) IPA(key): /ɔqibat/
Noun
عاقِبَت • (âqebat) (plural عَواقِب (avâqeb))
- consequence, conclusion, ramification
Adverb
عاقِبَت • (âqebat)
- finally; in the end
- Synonyms: سرانجام (saranjâm), بالاخره (belaxare)
- c. 1390, Hafez, “Ghazal 8”, in دیوان حافظ [The Divān of Hafez]:
- صبر کن حافظ به سختی روز و شب
عاقبت روزی بیابی کام را- sabr kun hāfiz ki saxtī rōz u šab
āqibat rōzē biyābī kām rā - Hafez, be patient in hardship day and night,
So that one day, you might at last attain your wish.
- sabr kun hāfiz ki saxtī rōz u šab