تكميل
Arabic
Noun
تَكْمِيل • (takmīl) m
- verbal noun of كَمَّلَ (kammala) (form II)
Declension
Declension of noun تَكْمِيل (takmīl)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | تَكْمِيل takmīl | التَّكْمِيل at-takmīl | تَكْمِيل takmīl |
Nominative | تَكْمِيلٌ takmīlun | التَّكْمِيلُ at-takmīlu | تَكْمِيلُ takmīlu |
Accusative | تَكْمِيلًا takmīlan | التَّكْمِيلَ at-takmīla | تَكْمِيلَ takmīla |
Genitive | تَكْمِيلٍ takmīlin | التَّكْمِيلِ at-takmīli | تَكْمِيلِ takmīli |
Urdu
Etymology
Borrowed from Arabic تَكْمِيل (takmīl).
Pronunciation
- IPA(key): /t̪ək.miːl/
Noun
تكميل • (takmīl) f
- finishing, completion, conclusion
- Synonym: ختم (xatm)
Declension
Declension of تكميل | ||
---|---|---|
singular | plural | |
direct | تكميل (takmīl) | تكميلیں (takmīlẽ) |
oblique | تكميل (takmīl) | تكميلوں (takmīlõ) |
vocative | تكميل (takmīl) | تكميلو (takmīlo) |