احتیاج

احتیاج

See also: احتياج‎

Ottoman Turkish

Etymology

From Arabic اِحْتِيَاج‎ (iḥtiyāj).

Noun

احتیاج • (ihtiyac) (plural احتیاجلر‎)

1. need, requirement
2. necessity

Descendants

• Turkish: ihtiyaç

---

Persian

Etymology

From Arabic اِحْتِيَاج‎ (iḥtiyāj).

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): /ihtijɑːd͡ʒ/

• (Dari Persian) IPA^(key): /ɪhtɪjɑːd͡ʒ/

• (Iranian Persian) IPA^(key): /ehtijɒːd͡ʒ/

• (Tajik) IPA^(key): /ehtijɔd͡ʒ/

Noun

Dari	احتیاج
Iranian Persian
Tajik	эҳтиёҷ (ehtiyoj)

احتیاج • (ehtiyâj) (plural احتیاجات‎ (ehtiyâjât))

1. need, necessity

   Synonym: نیاز‎ (niyâz)

   • c. 1320, Amīr Khusraw Dihlavī, “Ghazal 288”, in دیوانِ امیرخسرو دهلوی [Divan of Amīr Khusraw]‎:

     ‏مست ترا به هیچ میی احتیاج نیست
     رنج مرا ز هیچ طبیبی علاج نیست‎

     mast tu-rā ba hēč may-ē ihtiyāj nēst
     ranj ma-rā zi hēč tabīb-ē ilāj nēst

     Drunk, you have no need for any wine;
     Anguished, I have no cure from any doctor.

     (Classical Persian transliteration)

Derived terms

• احتیاج داشتن‎ (ehtiyâj dâštan, “to need”)