bekennen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch bekennen, from Old Dutch bikennen. Equivalent to be- + kennen.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈkɛnə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: be‧ken‧nen
- Rhymes: -ɛnən
Verb
bekennen
- (transitive) to acknowledge, confess
- (transitive) to see, to make out, to discern
- (transitive, biblical, euphemistic) to have sex, to know, have carnal knowledge
Inflection
Inflection of bekennen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bekennen | |||
past singular | bekende | |||
past participle | bekend | |||
infinitive | bekennen | |||
gerund | bekennen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | beken | bekende | ||
2nd person sing. (jij) | bekent | bekende | ||
2nd person sing. (u) | bekent | bekende | ||
2nd person sing. (gij) | bekent | bekende | ||
3rd person singular | bekent | bekende | ||
plural | bekennen | bekenden | ||
subjunctive sing.1 | bekenne | bekende | ||
subjunctive plur.1 | bekennen | bekenden | ||
imperative sing. | beken | |||
imperative plur.1 | bekent | |||
participles | bekennend | bekend | ||
1) Archaic. |
Derived terms
- bekenning
- bekentenis
Descendants
- Afrikaans: beken
- Negerhollands: beken, bekennen
German
Etymology
be- + kennen. Cognate with Scottish dialectal English beken.
Pronunciation
- IPA(key): [bəˈkɛnən]
Audio (file)
Verb
bekennen (irregular weak, third-person singular present bekennt, past tense bekannte, past participle bekannt, past subjunctive bekennte, auxiliary haben)
- (transitive) to confess, to admit
- (transitive) to bear witness, to avow
- Farbe bekennen ― to show one's true colors
- (reflexive, often with zu (to/with/on)) to pledge oneself (to), to commit (to), to declare one's affiliation (with), to take a stand (on)
- (reflexive, law) to plead
- Der Beklagte bekannte sich schuldig.
- The defendant pleaded guilty.
Conjugation
Conjugation of bekennen (irregular weak, auxiliary haben)
infinitive | bekennen | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | bekennend | ||||
past participle | bekannt | ||||
auxiliary | haben | ||||
indicative | subjunctive | ||||
present | ich bekenne | wir bekennen | i | ich bekenne | wir bekennen |
du bekennst | ihr bekennt | du bekennest | ihr bekennet | ||
er bekennt | sie bekennen | er bekenne | sie bekennen | ||
preterite | ich bekannte | wir bekannten | ii | ich bekennte1 | wir bekennten1 |
du bekanntest | ihr bekanntet | du bekenntest1 | ihr bekenntet1 | ||
er bekannte | sie bekannten | er bekennte1 | sie bekennten1 | ||
imperative | bekenn (du) bekenne (du) | bekennt (ihr) |
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.
Composed forms of bekennen (irregular weak, auxiliary haben)
perfect | |||||
---|---|---|---|---|---|
indicative | ich habe bekannt | wir haben bekannt | subjunctive | ich habe bekannt | wir haben bekannt |
du hast bekannt | ihr habt bekannt | du habest bekannt | ihr habet bekannt | ||
er hat bekannt | sie haben bekannt | er habe bekannt | sie haben bekannt | ||
pluperfect | |||||
indicative | ich hatte bekannt | wir hatten bekannt | subjunctive | ich hätte bekannt | wir hätten bekannt |
du hattest bekannt | ihr hattet bekannt | du hättest bekannt | ihr hättet bekannt | ||
er hatte bekannt | sie hatten bekannt | er hätte bekannt | sie hätten bekannt | ||
future i | |||||
infinitive | bekennen werden | subjunctive i | ich werde bekennen | wir werden bekennen | |
du werdest bekennen | ihr werdet bekennen | ||||
er werde bekennen | sie werden bekennen | ||||
indicative | ich werde bekennen | wir werden bekennen | subjunctive ii | ich würde bekennen | wir würden bekennen |
du wirst bekennen | ihr werdet bekennen | du würdest bekennen | ihr würdet bekennen | ||
er wird bekennen | sie werden bekennen | er würde bekennen | sie würden bekennen | ||
future ii | |||||
infinitive | bekannt haben werden | subjunctive i | ich werde bekannt haben | wir werden bekannt haben | |
du werdest bekannt haben | ihr werdet bekannt haben | ||||
er werde bekannt haben | sie werden bekannt haben | ||||
indicative | ich werde bekannt haben | wir werden bekannt haben | subjunctive ii | ich würde bekannt haben | wir würden bekannt haben |
du wirst bekannt haben | ihr werdet bekannt haben | du würdest bekannt haben | ihr würdet bekannt haben | ||
er wird bekannt haben | sie werden bekannt haben | er würde bekannt haben | sie würden bekannt haben |
Derived terms
Derived terms
- Bekennen
- Bekenner
- Bekennung
- Bekenntnis
- bekennend
- bekannt
Further reading
- “bekennen” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
- “bekennen” in Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon
- “bekennen” in Duden online
- “bekennen” in OpenThesaurus.de
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch bikennen. Equivalent to be- + kennen.
Verb
bekennen
- to get to know, to learn of
- to notice
- to see
- to recognise
- to know
- to acknowledge, to discern
Inflection
This verb needs an inflection-table template.
Derived terms
- bekenlijc
- bekennere
- bekenninge
- bekennisse
Descendants
- Dutch: bekennen
- Limburgish: bekènne
Further reading
- “bekennen”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “bekennen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN