ψευδοβούνιον

ψευδοβούνιον

Ancient Greek

Etymology

From ψευδής (pseudḗs, “false”) +‎ βούνιον (boúnion, “earthnut”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pseu̯.do.bǒː.ni.on/ → /pseβ.ðoˈβu.ni.on/ → /psev.ðoˈvu.ni.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pseu̯.do.bǒː.ni.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /psew.doˈbu.ni.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pseβ.ðoˈβu.ni.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psev.ðoˈvu.ni.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psev.ðoˈvu.ni.on/

Noun

ψευδοβούνῐον • (pseudoboúnion) n (genitive ψευδοβουνῐ́ου); second declension

1. Cretan pimpinell (Pimpinella cretica)

Inflection

Second declension of τὸ ψευδοβούνῐον; τοῦ ψευδοβουνῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ψευδοβούνῐον tò pseudoboúnion	τὼ ψευδοβουνῐ́ω tṑ pseudobouníō	τᾰ̀ ψευδοβούνῐᾰ tà pseudoboúnia
Genitive	τοῦ ψευδοβουνῐ́ου toû pseudobouníou	τοῖν ψευδοβουνῐ́οιν toîn pseudobouníoin	τῶν ψευδοβουνῐ́ων tôn pseudobouníōn
Dative	τῷ ψευδοβουνῐ́ῳ tôi pseudobouníōi	ψευδοβουνῐ́οιν pseudobouníoin	τοῖς ψευδοβουνῐ́οις toîs pseudobouníois
Accusative	τὸ ψευδοβούνῐον tò pseudoboúnion	ψευδοβουνῐ́ω pseudobouníō	τᾰ̀ ψευδοβούνῐᾰ tà pseudoboúnia
Vocative	ψευδοβούνῐον pseudoboúnion	ψευδοβουνῐ́ω pseudobouníō	ψευδοβούνῐᾰ pseudoboúnia
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• ψευδοβούνιον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ψευδοβούνιον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette