στοῖχος

στοῖχος

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *stóikʰos, from Proto-Indo-European *stóygʰ-os, from *steygʰ- (“go, climb”).

Cognate of Proto-Germanic *staigō, Latvian staĩga, Albanian shteg.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stôi̯.kʰos/ → /ˈsty.xos/ → /ˈsti.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stôi̯.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsty.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsty.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsty.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.xos/

Noun

στοῖχος • (stoîkhos) m (genitive στοίχου); second declension

1. row in an ascending series
   1. (architecture) the first course of masonry steps,
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.125
   2. (architecture) course of bricks
      • IG 2.463.58
      • IG 2.1682.10
   3. file of persons marching one behind another, as in a procession
      • 391 BCE, Aristophanes, Assemblywomen 756
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.102
      • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, Fragments 79
   4. (of ships, columns)
      • 472 BCE, Aeschylus, The Persians 366
   5. (of soldiers, file)
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.47
      • 155 CE – 235 CE, Cassius Dio, Collected Works 63.4
   6. (of deer swimming)
      • Oppian, Cynegetica 2.226
   7. (of the files of the chorus in plays)
      • 100 CE – 200 CE, Pollux, Onomasticon 4.108
      • 100 CE – 200 CE, Pollux, Onomasticon 4.109
   8. row of columns
      • IG 22.1668.12
   9. (of factors)
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1092.b34
   10. (of verses)
       • Afric., Cest.Oxy. 412.51
2. a line of poles supporting hunting nets, into which the game were driven
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cynegeticus 6.10
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cynegeticus 6.21
3. turn
   • POxy. 1119.12

Declension

Second declension of ὁ στοῖχος; τοῦ στοίχου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στοῖχος ho stoîkhos	τὼ στοίχω tṑ stoíkhō	οἱ στοῖχοι hoi stoîkhoi
Genitive	τοῦ στοίχου toû stoíkhou	τοῖν στοίχοιν toîn stoíkhoin	τῶν στοίχων tôn stoíkhōn
Dative	τῷ στοίχῳ tôi stoíkhōi	τοῖν στοίχοιν toîn stoíkhoin	τοῖς στοίχοις toîs stoíkhois
Accusative	τὸν στοῖχον tòn stoîkhon	τὼ στοίχω tṑ stoíkhō	τοὺς στοίχους toùs stoíkhous
Vocative	στοῖχε stoîkhe	στοίχω stoíkhō	στοῖχοι stoîkhoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

• (a military file): ζυγόν (zugón, “rank, line”)

Derived terms

• ᾰ̓νᾰστοιχειόω (anastoikheióō)
• ᾰ̓νᾰστοιχείωσῐς (anastoikheíōsis)
• ᾰ̓νᾰστοιχειωτῐκός (anastoikheiōtikós)
• ᾰ̓ντῐστοιχείωσῐς (antistoikheíōsis)
• ᾰ̓ντῐστοιχέω (antistoikhéō)
• ᾰ̓ντῐστοιχῐ́ᾱ (antistoikhíā)
• ᾰ̓ντῐ́στοιχος (antístoikhos)
• ᾰ̓στοιχείωτος (astoikheíōtos)
• ᾰ̓́στοιχος (ástoikhos)
• αὐτόστοιχος (autóstoikhos)
• δῐᾰστοιχίζομαι (diastoikhízomai)
• δῐστοιχῐ́ᾱ (distoikhíā)
• δῐ́στοιχος (dístoikhos)
• ἐγκᾰτᾰστοιχειόομαι (enkatastoikheióomai)
• ἐγκᾰτᾰστοιχειόω (enkatastoikheióō)
• ἑξᾰ́στοιχος (hexástoikhos)
• ἐπῐστοιχειόω (epistoikheióō)
• ἑτερόστοιχος (heteróstoikhos)
• ῐ̓σοστοιχέω (isostoikhéō)
• ῐ̓σόστοιχος (isóstoikhos)
• κᾰτᾰστοιχειόομαι (katastoikheióomai)
• κᾰτᾰστοιχίζω (katastoikhízō)
• μετᾰστοιχεί (metastoikheí)
• μετᾰστοιχειόω (metastoikheióō)
• μετᾰστοιχῑ́ (metastoikhī́)
• μονόστοιχος (monóstoikhos)
• νομᾰδόστοιχος (nomadóstoikhos)
• ὁμόστοιχος (homóstoikhos)
• πεντᾰ́στοιχος (pentástoikhos)
• περῐστοιχέω (peristoikhéō)
• περῐστοιχίζομαι (peristoikhízomai)
• περῐστοιχίζω (peristoikhízō)
• περῐ́στοιχος (perístoikhos)
• πολῠ́στοιχος (polústoikhos)
• προστοιχειόω (prostoikheióō)
• Στοιχᾰδεύς (Stoikhadeús)
• στοιχᾰδῑ́της (stoikhadī́tēs)
• στοιχᾰ́ς (stoikhás)
• Στοιχαῖος (Stoikhaîos)
• Στοιχείᾱ (Stoikheíā)
• στοιχειᾰκός (stoikheiakós)
• στοιχειογρᾰφέω (stoikheiographéō)
• στοιχειοκρᾰ́τωρ (stoikheiokrátōr)
• στοιχειόω (stoikheióō)
• στοιχειώδης (stoikheiṓdēs)
• στοιχείωμᾰ (stoikheíōma)
• στοιχειωμᾰτῐκοί (stoikheiōmatikoí)
• στοιχείωσῐς (stoikheíōsis)
• στοιχειωτής (stoikheiōtḗs)
• στοιχειωτῐκός (stoikheiōtikós)
• στοιχειωτός (stoikheiōtós)
• στοιχευτής (stoikheutḗs)
• στοιχέω (stoikhéō)
• στοιχεῖον (stoikheîon)
• στοιχηγορέω (stoikhēgoréō)
• στοιχηδῐ́ς (stoikhēdís)
• στοιχηδόν (stoikhēdón)
• στοίχημᾰ (stoíkhēma)
• στοιχητέον (stoikhētéon)
• στοιχητής (stoikhētḗs)
• στοιχῐαῖος (stoikhiaîos)
• στοιχίζω (stoikhízō)
• στοιχῐκός (stoikhikós)
• στοιχῐσμός (stoikhismós)
• στοιχομῡθέω (stoikhomūthéō)
• στοιχούντως (stoikhoúntōs)
• στοιχώδης (stoikhṓdēs)
• συστοιχέω (sustoikhéō)
• συστοιχῐ́ᾱ (sustoikhíā)
• σύστοιχος (sústoikhos)
• τετρᾰστοιχεί (tetrastoikheí)
• τετρᾰστοιχῐ́ᾱ (tetrastoikhíā)
• τετρᾰ́στοιχος (tetrástoikhos)
• τρῐστοιχῑ́ (tristoikhī́)
• τρῐ́στοιχος (trístoikhos)

 

Related terms

• στίχος (stíkhos)
• στόχος (stókhos)

References

• στοῖχος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press