σοβαρολογώ

σοβαρολογώ

Greek

Etymology

σοβαρός (sovarós, “serious”) +‎ λέγω (légo, “to say”). First attested 1894.

Pronunciation

• IPA^(key): /sovaɾoloˈɣo/
• Hyphenation: σο‧βα‧ρο‧λο‧γώ

Verb

σοβαρολογώ • (sovarologó) (imperfect σοβαρολογούσα, passive —) found only in the imperfective tenses

1. (intransitive) be serious, be for real (talk seriously and not be joking)

   Θα μας αφήσεις εδώ μόνους μας; Σοβαρολογείς τώρα;

   Tha mas afíseis edó mónous mas? Sovarologeís tóra?

   You're going to leave us here on our own? Are you serious?

   Δεν πιστεύω να σοβαρολογούσε όταν είπε ότι θα αγοράσει νέο αμάξι;

   Den pistévo na sovarologoúse ótan eípe óti tha agorásei néo amáxi?

   He wasn't serious when he said he was going to buy a new car, was he?

Conjugation

σοβαρολογώ (active forms, imperfective)

	Active voice ➤   —   Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤	Present ➤	Imperfect ➤	Future ➤
1 sg	σοβαρολογώ	σοβαρολογούσα	θα σοβαρολογώ
2 sg	σοβαρολογείς	σοβαρολογούσες	θα σοβαρολογείς
3 sg	σοβαρολογεί	σοβαρολογούσε	θα σοβαρολογεί
1 pl	σοβαρολογούμε	σοβαρολογούσαμε	θα σοβαρολογούμε
2 pl	σοβαρολογείτε	σοβαρολογούσατε	θα σοβαρολογείτε
3 pl	σοβαρολογούν(ε)	σοβαρολογούσαν(ε)	θα σοβαρολογούν(ε)
Subjunctive mood ➤	Formed using present tense from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	2 sg	2 pl
Imperfective aspect	—	σοβαρολογείτε
Other forms	Present participle ➤
	σοβαρολογώντας ➤
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• (be serious): μιλάω σοβαρά (miláo sovará)

Antonyms

• (be serious): αστειεύομαι (asteiévomai, “to joke, to be messing”)