σεῖσμα

σεῖσμα

Ancient Greek

Etymology

From σείω (seíō, “I shake”) and the suffix -μα (-ma).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sêːz.ma/ → /ˈsiz.ma/ → /ˈsiz.ma/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sêːz.ma/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsiz.ma/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsiz.ma/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsiz.ma/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsiz.ma/

Noun

σεῖσμᾰ • (seîsma) n (genitive σεῖσμᾰτος); third declension

1. A shaking

Inflection

Third declension of τὸ σεῖσμᾰ; τοῦ σείσμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ σεῖσμᾰ tò seîsma	τὼ σείσμᾰτε tṑ seísmate	τᾰ̀ σείσμᾰτᾰ tà seísmata
Genitive	τοῦ σείσμᾰτος toû seísmatos	τοῖν σεισμᾰ́τοιν toîn seismátoin	τῶν σεισμᾰ́των tôn seismátōn
Dative	τῷ σείσμᾰτῐ tôi seísmati	τοῖν σεισμᾰ́τοιν toîn seismátoin	τοῖς σείσμᾰσῐ / σείσμᾰσῐν toîs seísmasi(n)
Accusative	τὸ σεῖσμᾰ tò seîsma	τὼ σείσμᾰτε tṑ seísmate	τᾰ̀ σείσμᾰτᾰ tà seísmata
Vocative	σεῖσμᾰ seîsma	σείσμᾰτε seísmate	σείσμᾰτᾰ seísmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Italian: sisma

Further reading

• σεῖσμα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σεῖσμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette