brituță
Romanian
Etymology
From brită + -uță.
Noun
brituță f (plural brituțe)
- Diminutive of brită
Declension
Declension of brituță
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) brituță | brituța | (niște) brituțe | brituțele |
genitive/dative | (unei) brituțe | brituței | (unor) brituțe | brituțelor |
vocative | brituță, brituțo | brituțelor |