Προκοπίῳ

Προκοπίῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ko.pí.ɔːi̯/ → /pro.koˈpi.o/ → /pro.koˈpi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ko.pí.ɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.koˈpi.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.koˈpi.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.koˈpi.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.koˈpi.o/

Proper noun

Προκοπῐ́ῳ • (Prokopíōi) m

1. dative singular of Προκόπῐος (Prokópios, “Procopius, Prokopios”)