πειρατάς

πειρατάς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.raː.tǎːs/ → /pi.raˈtas/ → /pi.raˈtas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.raː.tǎːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.raˈtas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.raˈtas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.raˈtas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.raˈtas/

Noun

πειρᾱτᾱ́ς • (peirātā́s)

1. accusative plural of πειρᾱτής (peirātḗs)