παρόρμηση
Greek
Etymology
From Ancient Greek παρόρμησις (parórmēsis).
Noun
παρόρμηση • (parórmisi) f (plural παρορμήσεις)
- impulse
Declension
declension of παρόρμηση
| case \\ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | παρόρμηση • | παρορμήσεις • | |
| genitive | παρόρμησης • | παρορμήσεων • | |
| accusative | παρόρμηση • | παρορμήσεις • | |
| vocative | παρόρμηση • | παρορμήσεις • | |
| Also, older or formal genitive singlar: παρορμήσεως • | |||