νεκροφύλαξ

νεκροφύλαξ

Ancient Greek

Etymology

From νεκρο- (nekro-, “dead”) +‎ φύλαξ (phúlax, “guard”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ne.kro.pʰý.laks/ → /ne.kroˈɸy.laks/ → /ne.kroˈfi.laks/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ne.kro.pʰý.laks/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ne.kroˈpʰy.laks/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ne.kroˈɸy.laks/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ne.kroˈfy.laks/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ne.kroˈfi.laks/

Noun

νεκροφῠ́λᾰξ • (nekrophúlax) m (genitive νεκροφῠ́λᾰκος); third declension

1. guardian of the dead

Inflection

Third declension of ὁ νεκροφῠ́λᾰξ; τοῦ νεκροφῠ́λᾰκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ νεκροφῠ́λᾰξ ho nekrophúlax	τὼ νεκροφῠ́λᾰκε tṑ nekrophúlake	οἱ νεκροφῠ́λᾰκες hoi nekrophúlakes
Genitive	τοῦ νεκροφῠ́λᾰκος toû nekrophúlakos	τοῖν νεκροφῠλᾰ́κοιν toîn nekrophulákoin	τῶν νεκροφῠλᾰ́κων tôn nekrophulákōn
Dative	τῷ νεκροφῠ́λᾰκῐ tôi nekrophúlaki	τοῖν νεκροφῠλᾰ́κοιν toîn nekrophulákoin	τοῖς νεκροφῠ́λᾰξῐ / νεκροφῠ́λᾰξῐν toîs nekrophúlaxi(n)
Accusative	τὸν νεκροφῠ́λᾰκᾰ tòn nekrophúlaka	τὼ νεκροφῠ́λᾰκε tṑ nekrophúlake	τοὺς νεκροφῠ́λᾰκᾰς toùs nekrophúlakas
Vocative	νεκροφῠ́λᾰξ nekrophúlax	νεκροφῠ́λᾰκε nekrophúlake	νεκροφῠ́λᾰκες nekrophúlakes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “νεκροφύλαξ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press