μετάστασις

μετάστασις

Ancient Greek

Etymology

From μεθίστημι (methístēmi, “to place in another way, change”) +‎ -σῐς (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.tás.ta.sis/ → /meˈtas.ta.sis/ → /meˈtas.ta.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.tás.ta.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈtas.ta.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈtas.ta.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈtas.ta.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈtas.ta.sis/

Noun

μετᾰ́στᾰσῐς • (metástasis) f (genitive μετᾰστᾰ́σεως); third declension

1. removing, removal
2. shifting of blame
3. (of place) removal, migration
4. (figuratively) departure from life
5. (on the stage) exite of the chorus
6. (medicine) transference of the seat of disease
7. (in general) change
8. change of political constitution
9. counterrevolution

Declension

Third declension of ἡ μετᾰ́στᾰσῐς; τῆς μετᾰστᾰ́σεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μετᾰ́στᾰσῐς hē metástasis	τὼ μετᾰστᾰ́σει tṑ metastásei	αἱ μετᾰστᾰ́σεις hai metastáseis
Genitive	τῆς μετᾰστᾰ́σεως tês metastáseōs	τοῖν μετᾰστᾰσέοιν toîn metastaséoin	τῶν μετᾰστᾰ́σεων tôn metastáseōn
Dative	τῇ μετᾰστᾰ́σει têi metastásei	τοῖν μετᾰστᾰσέοιν toîn metastaséoin	ταῖς μετᾰστᾰ́σεσῐ / μετᾰστᾰ́σεσῐν taîs metastásesi(n)
Accusative	τὴν μετᾰ́στᾰσῐν tḕn metástasin	τὼ μετᾰστᾰ́σει tṑ metastásei	τᾱ̀ς μετᾰστᾰ́σεις tā̀s metastáseis
Vocative	μετᾰ́στᾰσῐ metástasi	μετᾰστᾰ́σει metastásei	μετᾰστᾰ́σεις metastáseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• μεταστατικός (metastatikós)

Descendants

• Greek: μετάσταση (metástasi)
• → Late Latin: metastasis

References

• “μετάστασις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μετάστασις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μετάστασις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette