κυνοκράμβη

κυνοκράμβη

Ancient Greek

Etymology

From κῠ́ων (kúōn, “dog”) +‎ κράμβη (krámbē, “cabbage”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.no.krám.bɛː/ → /cy.noˈkram.bi/ → /ci.noˈkram.bi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.no.krám.bɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.noˈkram.be̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.noˈkram.bi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.noˈkram.bi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.noˈkram.bi/

Noun

κῠνοκρᾰ́μβη • (kunokrámbē) f (genitive κῠνοκρᾰ́μβης); first declension

1. dog's mercury (Mercurialis perennis)

   Synonym: κυνέα (kunéa)

2. dogbane (Cionura erecta)

   Synonym: ἀπόκυνον (apókunon)

Declension

First declension of ἡ κῠνοκρᾰ́μβη; τῆς κῠνοκρᾰ́μβης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κῠνοκρᾰ́μβη hē kunokrámbē	τὼ κῠνοκρᾰ́μβᾱ tṑ kunokrámbā	αἱ κῠνοκρᾰ́μβαι hai kunokrámbai
Genitive	τῆς κῠνοκρᾰ́μβης tês kunokrámbēs	τοῖν κῠνοκρᾰ́μβαιν toîn kunokrámbain	τῶν κῠνοκρᾰμβῶν tôn kunokrambôn
Dative	τῇ κῠνοκρᾰ́μβῃ têi kunokrámbēi	τοῖν κῠνοκρᾰ́μβαιν toîn kunokrámbain	ταῖς κῠνοκρᾰ́μβαις taîs kunokrámbais
Accusative	τὴν κῠνοκρᾰ́μβην tḕn kunokrámbēn	τὼ κῠνοκρᾰ́μβᾱ tṑ kunokrámbā	τᾱ̀ς κῠνοκρᾰ́μβᾱς tā̀s kunokrámbās
Vocative	κῠνοκρᾰ́μβη kunokrámbē	κῠνοκρᾰ́μβᾱ kunokrámbā	κῠνοκρᾰ́μβαι kunokrámbai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “κυνοκράμβη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κυνοκράμβη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette