κοινώσας

κοινώσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /koi̯.nɔ̌ː.saːs/ → /kyˈno.sas/ → /ciˈno.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /koi̯.nɔ̌ː.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈno.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kyˈno.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈno.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈno.sas/

Participle

κοινώσᾱς • (koinṓsās) m (feminine κοινώσᾱσᾰ, neuter κοινῶσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of κοινόω (koinóō)

Declension

First and third declension of κοινώσᾱς; κοινώσᾱσᾰ; κοινῶσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κοινώσᾱς koinṓsās	κοινώσᾱσᾰ koinṓsāsa	κοινῶσᾰν koinôsan		κοινώσᾰντε koinṓsante	κοινωσᾱ́σᾱ koinōsā́sā	κοινώσᾰντε koinṓsante		κοινώσᾰντες koinṓsantes	κοινώσᾱσαι koinṓsāsai	κοινώσᾰντᾰ koinṓsanta
Genitive		κοινώσᾰντος koinṓsantos	κοινωσᾱ́σης koinōsā́sēs	κοινώσᾰντος koinṓsantos		κοινωσᾰ́ντοιν koinōsántoin	κοινωσᾱ́σαιν koinōsā́sain	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsántoin		κοινωσᾰ́ντων koinōsántōn	κοινωσᾱσῶν koinōsāsôn	κοινωσᾰ́ντων koinōsántōn
Dative		κοινώσᾰντῐ koinṓsanti	κοινωσᾱ́σῃ koinōsā́sēi	κοινώσᾰντῐ koinṓsanti		κοινωσᾰ́ντοιν koinōsántoin	κοινωσᾱ́σαιν koinōsā́sain	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsántoin		κοινώσᾱσῐ / κοινώσᾱσῐν koinṓsāsi(n)	κοινωσᾱ́σαις koinōsā́sais	κοινώσᾱσῐ / κοινώσᾱσῐν koinṓsāsi(n)
Accusative		κοινώσᾰντᾰ koinṓsanta	κοινώσᾱσᾰν koinṓsāsan	κοινῶσᾰν koinôsan		κοινώσᾰντε koinṓsante	κοινωσᾱ́σᾱ koinōsā́sā	κοινώσᾰντε koinṓsante		κοινώσᾰντᾰς koinṓsantas	κοινωσᾱ́σᾱς koinōsā́sās	κοινώσᾰντᾰ koinṓsanta
Vocative		κοινώσᾱς koinṓsās	κοινώσᾱσᾰ koinṓsāsa	κοινῶσᾰν koinôsan		κοινώσᾰντε koinṓsante	κοινωσᾱ́σᾱ koinōsā́sā	κοινώσᾰντε koinṓsante		κοινώσᾰντες koinṓsantes	κοινώσᾱσαι koinṓsāsai	κοινώσᾰντᾰ koinṓsanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κοινωσᾰ́ντως koinōsántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.