κιών

κιών

See also: κίων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ki.ɔ̌ːn/ → /kiˈon/ → /ciˈon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ki.ɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kiˈon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kiˈon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ciˈon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈon/

Participle

κῐών • (kiṓn) m (feminine κῐοῦσα, neuter κῐόν); first/third declension

1. present active participle of κίω (kíō)

Declension

First and third declension of κῐών; κῐοῦσᾰ; κῐόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κῐών kiṓn	κῐοῦσᾰ kioûsa	κῐόν kión		κῐόντε kiónte	κῐούσᾱ kioúsā	κῐόντε kiónte		κῐόντες kióntes	κῐοῦσαι kioûsai	κῐόντᾰ kiónta
Genitive		κῐόντος kióntos	κῐούσης kioúsēs	κῐόντος kióntos		κῐόντοιν kióntoin	κῐούσαιν kioúsain	κῐόντοιν kióntoin		κῐόντων kióntōn	κῐουσῶν kiousôn	κῐόντων kióntōn
Dative		κῐόντῐ kiónti	κῐούσῃ kioúsēi	κῐόντῐ kiónti		κῐόντοιν kióntoin	κῐούσαιν kioúsain	κῐόντοιν kióntoin		κῐοῦσῐ / κῐοῦσῐν kioûsi(n)	κῐούσαις kioúsais	κῐοῦσῐ / κῐοῦσῐν kioûsi(n)
Accusative		κῐόντᾰ kiónta	κῐοῦσᾰν kioûsan	κῐόν kión		κῐόντε kiónte	κῐούσᾱ kioúsā	κῐόντε kiónte		κῐόντᾰς kióntas	κῐούσᾱς kioúsās	κῐόντᾰ kiónta
Vocative		κῐών kiṓn	κῐοῦσᾰ kioûsa	κῐόν kión		κῐόντε kiónte	κῐούσᾱ kioúsā	κῐόντε kiónte		κῐόντες kióntes	κῐοῦσαι kioûsai	κῐόντᾰ kiónta
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.