Ιούλης
Greek
Etymology
Learnedly, from Mediaeval Byzantine Greek Ἰούλης (Ioúlēs) from Ancient Greek Ἰούλιος (Ioúlios) with avoidance of the second hiatus, from Latin iūlius.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /iˈu.lis/
- Hyphenation: Ι‧ού‧λης
Proper noun
Ιούλης • (Ioúlis) m (plural Ιούληδες)
- (colloquial) Alternative form of Ιούλιος (Ioúlios)
Declension
declension of Ιούλης
| case \\ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | Ιούλης • | Ιούληδες • |
| genitive | Ιούλη • | Ιούληδων • |
| accusative | Ιούλη • | Ιούληδες • |
| vocative | Ιούλη • | Ιούληδες • |
See also
- Greek phrasebook (Time)
Further reading
Ιούλιος on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
References
- Ιούλης - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.