θειάζω
Ancient Greek
Etymology
From θεῖος (theîos, “divine”) + -ᾰ́ζω (-ázō, denominative verb suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /tʰeː.á.zɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /tʰiˈa.zo/
- (4th CE Koine) IPA(key): /θiˈa.zo/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /θiˈa.zo/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /θiˈa.zo/
Verb
θειᾰ́ζω • (theiázō)
- to consult oracles, to practice divination
- to worship as divine
- to fill with the god, inspire
Inflection
Present: θειᾰ́ζω, θειᾰ́ζομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | θειᾰ́ζω | θειᾰ́ζεις | θειᾰ́ζει | θειᾰ́ζετον | θειᾰ́ζετον | θειᾰ́ζομεν | θειᾰ́ζετε | θειᾰ́ζουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | θειᾰ́ζω | θειᾰ́ζῃς | θειᾰ́ζῃ | θειᾰ́ζητον | θειᾰ́ζητον | θειᾰ́ζωμεν | θειᾰ́ζητε | θειᾰ́ζωσῐ(ν) | |||||
| optative | θειᾰ́ζοιμῐ | θειᾰ́ζοις | θειᾰ́ζοι | θειᾰ́ζοιτον | θειᾰζοίτην | θειᾰ́ζοιμεν | θειᾰ́ζοιτε | θειᾰ́ζοιεν | |||||
| imperative | θείᾰζε | θειᾰζέτω | θειᾰ́ζετον | θειᾰζέτων | θειᾰ́ζετε | θειᾰζόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | θειᾰ́ζομαι | θειᾰ́ζῃ, θειᾰ́ζει | θειᾰ́ζεται | θειᾰ́ζεσθον | θειᾰ́ζεσθον | θειᾰζόμεθᾰ | θειᾰ́ζεσθε | θειᾰ́ζονται | ||||
| subjunctive | θειᾰ́ζωμαι | θειᾰ́ζῃ | θειᾰ́ζηται | θειᾰ́ζησθον | θειᾰ́ζησθον | θειᾰζώμεθᾰ | θειᾰ́ζησθε | θειᾰ́ζωνται | |||||
| optative | θειᾰζοίμην | θειᾰ́ζοιο | θειᾰ́ζοιτο | θειᾰ́ζοισθον | θειᾰζοίσθην | θειᾰζοίμεθᾰ | θειᾰ́ζοισθε | θειᾰ́ζοιντο | |||||
| imperative | θειᾰ́ζου | θειᾰζέσθω | θειᾰ́ζεσθον | θειᾰζέσθων | θειᾰ́ζεσθε | θειᾰζέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | θειᾰ́ζειν | θειᾰ́ζεσθαι | |||||||||||
| participle | m | θειᾰ́ζων | θειᾰζόμενος | ||||||||||
| f | θειᾰ́ζουσᾰ | θειᾰζομένη | |||||||||||
| n | θειᾰ́ζον | θειᾰζόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἐθείᾰζον, ἐθειᾰζόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐθείᾰζον | ἐθείᾰζες | ἐθείᾰζε(ν) | ἐθειᾰ́ζετον | ἐθειᾰζέτην | ἐθειᾰ́ζομεν | ἐθειᾰ́ζετε | ἐθείᾰζον | ||||
| middle/ passive | indicative | ἐθειᾰζόμην | ἐθειᾰ́ζου | ἐθειᾰ́ζετο | ἐθειᾰ́ζεσθον | ἐθειᾰζέσθην | ἐθειᾰζόμεθᾰ | ἐθειᾰ́ζεσθε | ἐθειᾰ́ζοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: θειᾰ́σω, θειᾰ́σομαι, θειᾰσθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | θειᾰ́σω | θειᾰ́σεις | θειᾰ́σει | θειᾰ́σετον | θειᾰ́σετον | θειᾰ́σομεν | θειᾰ́σετε | θειᾰ́σουσῐ(ν) | ||||
| optative | θειᾰ́σοιμῐ | θειᾰ́σοις | θειᾰ́σοι | θειᾰ́σοιτον | θειᾰσοίτην | θειᾰ́σοιμεν | θειᾰ́σοιτε | θειᾰ́σοιεν | |||||
| middle | indicative | θειᾰ́σομαι | θειᾰ́σῃ, θειᾰ́σει | θειᾰ́σεται | θειᾰ́σεσθον | θειᾰ́σεσθον | θειᾰσόμεθᾰ | θειᾰ́σεσθε | θειᾰ́σονται | ||||
| optative | θειᾰσοίμην | θειᾰ́σοιο | θειᾰ́σοιτο | θειᾰ́σοισθον | θειᾰσοίσθην | θειᾰσοίμεθᾰ | θειᾰ́σοισθε | θειᾰ́σοιντο | |||||
| passive | indicative | θειᾰσθήσομαι | θειᾰσθήσῃ | θειᾰσθήσεται | θειᾰσθήσεσθον | θειᾰσθήσεσθον | θειᾰσθησόμεθᾰ | θειᾰσθήσεσθε | θειᾰσθήσονται | ||||
| optative | θειᾰσθησοίμην | θειᾰσθήσοιο | θειᾰσθήσοιτο | θειᾰσθήσοισθον | θειᾰσθησοίσθην | θειᾰσθησοίμεθᾰ | θειᾰσθήσοισθε | θειᾰσθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | θειᾰ́σειν | θειᾰ́σεσθαι | θειᾰσθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | θειᾰ́σων | θειᾰσόμενος | θειᾰσθησόμενος | |||||||||
| f | θειᾰ́σουσᾰ | θειᾰσομένη | θειᾰσθησομένη | ||||||||||
| n | θειᾰ́σον | θειᾰσόμενον | θειᾰσθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἐθείᾰσᾰ, ἐθειᾰσᾰ́μην, ἐθειᾰ́σθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐθείᾰσᾰ | ἐθείᾰσᾰς | ἐθείᾰσε(ν) | ἐθειᾰ́σᾰτον | ἐθειᾰσᾰ́την | ἐθειᾰ́σᾰμεν | ἐθειᾰ́σᾰτε | ἐθείᾰσᾰν | ||||
| subjunctive | θειᾰ́σω | θειᾰ́σῃς | θειᾰ́σῃ | θειᾰ́σητον | θειᾰ́σητον | θειᾰ́σωμεν | θειᾰ́σητε | θειᾰ́σωσῐ(ν) | |||||
| optative | θειᾰ́σαιμῐ | θειᾰ́σειᾰς, θειᾰ́σαις | θειᾰ́σειε(ν), θειᾰ́σαι | θειᾰ́σαιτον | θειᾰσαίτην | θειᾰ́σαιμεν | θειᾰ́σαιτε | θειᾰ́σειᾰν, θειᾰ́σαιεν | |||||
| imperative | θείᾰσον | θειᾰσᾰ́τω | θειᾰ́σᾰτον | θειᾰσᾰ́των | θειᾰ́σᾰτε | θειᾰσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἐθειᾰσᾰ́μην | ἐθειᾰ́σω | ἐθειᾰ́σᾰτο | ἐθειᾰ́σᾰσθον | ἐθειᾰσᾰ́σθην | ἐθειᾰσᾰ́μεθᾰ | ἐθειᾰ́σᾰσθε | ἐθειᾰ́σᾰντο | ||||
| subjunctive | θειᾰ́σωμαι | θειᾰ́σῃ | θειᾰ́σηται | θειᾰ́σησθον | θειᾰ́σησθον | θειᾰσώμεθᾰ | θειᾰ́σησθε | θειᾰ́σωνται | |||||
| optative | θειᾰσαίμην | θειᾰ́σαιο | θειᾰ́σαιτο | θειᾰ́σαισθον | θειᾰσαίσθην | θειᾰσαίμεθᾰ | θειᾰ́σαισθε | θειᾰ́σαιντο | |||||
| imperative | θείᾰσαι | θειᾰσᾰ́σθω | θειᾰ́σᾰσθον | θειᾰσᾰ́σθων | θειᾰ́σᾰσθε | θειᾰσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἐθειᾰ́σθην | ἐθειᾰ́σθης | ἐθειᾰ́σθη | ἐθειᾰ́σθητον | ἐθειᾰσθήτην | ἐθειᾰ́σθημεν | ἐθειᾰ́σθητε | ἐθειᾰ́σθησᾰν | ||||
| subjunctive | θειᾰσθῶ | θειᾰσθῇς | θειᾰσθῇ | θειᾰσθῆτον | θειᾰσθῆτον | θειᾰσθῶμεν | θειᾰσθῆτε | θειᾰσθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | θειᾰσθείην | θειᾰσθείης | θειᾰσθείη | θειᾰσθεῖτον, θειᾰσθείητον | θειᾰσθείτην, θειᾰσθειήτην | θειᾰσθεῖμεν, θειᾰσθείημεν | θειᾰσθεῖτε, θειᾰσθείητε | θειᾰσθεῖεν, θειᾰσθείησᾰν | |||||
| imperative | θειᾰ́σθητῐ | θειᾰσθήτω | θειᾰ́σθητον | θειᾰσθήτων | θειᾰ́σθητε | θειᾰσθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | θειᾰ́σαι | θειᾰ́σᾰσθαι | θειᾰσθῆναι | ||||||||||
| participle | m | θειᾰ́σᾱς | θειᾰσᾰ́μενος | θειᾰσθείς | |||||||||
| f | θειᾰ́σᾱσᾰ | θειᾰσᾰμένη | θειᾰσθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | θειᾰ́σᾰν | θειᾰσᾰ́μενον | θειᾰσθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: τεθείᾰκᾰ, τεθείᾰσμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | τεθείᾰκᾰ | τεθείᾰκᾰς | τεθείᾰκε(ν) | τεθειᾰ́κᾰτον | τεθειᾰ́κᾰτον | τεθειᾰ́κᾰμεν | τεθειᾰ́κᾰτε | τεθειᾰ́κᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | τεθειᾰ́κω | τεθειᾰ́κῃς | τεθειᾰ́κῃ | τεθειᾰ́κητον | τεθειᾰ́κητον | τεθειᾰ́κωμεν | τεθειᾰ́κητε | τεθειᾰ́κωσῐ(ν) | |||||
| optative | τεθειᾰ́κοιμῐ, τεθειᾰκοίην | τεθειᾰ́κοις, τεθειᾰκοίης | τεθειᾰ́κοι, τεθειᾰκοίη | τεθειᾰ́κοιτον | τεθειᾰκοίτην | τεθειᾰ́κοιμεν | τεθειᾰ́κοιτε | τεθειᾰ́κοιεν | |||||
| imperative | τεθείᾰκε | τεθειᾰκέτω | τεθειᾰ́κετον | τεθειᾰκέτων | τεθειᾰ́κετε | τεθειᾰκόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | τεθείᾰσμαι | τεθείᾰσαι | τεθείᾰσται | τεθείᾰσθον | τεθείᾰσθον | τεθειᾰ́σμεθᾰ | τεθείᾰσθε | τεθειᾰ́δᾰται | ||||
| subjunctive | τεθειᾰσμένος ὦ | τεθειᾰσμένος ᾖς | τεθειᾰσμένος ᾖ | τεθειᾰσμένω ἦτον | τεθειᾰσμένω ἦτον | τεθειᾰσμένοι ὦμεν | τεθειᾰσμένοι ἦτε | τεθειᾰσμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | τεθειᾰσμένος εἴην | τεθειᾰσμένος εἴης | τεθειᾰσμένος εἴη | τεθειᾰσμένω εἴητον/εἶτον | τεθειᾰσμένω εἰήτην/εἴτην | τεθειᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν | τεθειᾰσμένοι εἴητε/εἶτε | τεθειᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | τεθείᾰσο | τεθειᾰ́σθω | τεθείᾰσθον | τεθειᾰ́σθων | τεθείᾰσθε | τεθειᾰ́σθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | τεθειᾰκέναι | τεθειᾰ́σθαι | |||||||||||
| participle | m | τεθειᾰκώς | τεθειᾰσμένος | ||||||||||
| f | τεθειᾰκυῖᾰ | τεθειᾰσμένη | |||||||||||
| n | τεθειᾰκός | τεθειᾰσμένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Pluperfect: ἐθειᾰ́κειν, ἐθειᾰ́σμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐθειᾰ́κειν, ἐθειᾰ́κη | ἐθειᾰ́κεις, ἐθειᾰ́κης | ἐθειᾰ́κει(ν) | ἐθειᾰ́κετον | ἐθειᾰκέτην | ἐθειᾰ́κεμεν | ἐθειᾰ́κετε | ἐθειᾰ́κεσᾰν | ||||
| middle/ passive | indicative | ἐθειᾰ́σμην | ἐθείᾰσο | ἐθείᾰστο | ἐθείᾰσθον | ἐθειᾰ́σθην | ἐθειᾰ́σμεθᾰ | ἐθείᾰσθε | ἐθειᾰ́δᾰτο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
References
- “θειάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “θειάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- θειάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette