διαχωρίζω
Ancient Greek
Etymology
δια- (dia-) + χωρίζω (khōrízō)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /di.a.kʰɔː.rí.zɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /di.a.kʰoˈri.zo/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ði.a.xoˈri.zo/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ði.a.xoˈri.zo/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ði.a.xoˈri.zo/
Verb
διαχωρίζω • (diakhōrízō)
- to separate
Conjugation
Present: διαχωρῐ́ζω, διαχωρῐ́ζομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | διαχωρῐ́ζω | διαχωρῐ́ζεις | διαχωρῐ́ζει | διαχωρῐ́ζετον | διαχωρῐ́ζετον | διαχωρῐ́ζομεν | διαχωρῐ́ζετε | διαχωρῐ́ζουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | διαχωρῐ́ζω | διαχωρῐ́ζῃς | διαχωρῐ́ζῃ | διαχωρῐ́ζητον | διαχωρῐ́ζητον | διαχωρῐ́ζωμεν | διαχωρῐ́ζητε | διαχωρῐ́ζωσῐ(ν) | |||||
| optative | διαχωρῐ́ζοιμῐ | διαχωρῐ́ζοις | διαχωρῐ́ζοι | διαχωρῐ́ζοιτον | διαχωρῐζοίτην | διαχωρῐ́ζοιμεν | διαχωρῐ́ζοιτε | διαχωρῐ́ζοιεν | |||||
| imperative | διαχώρῐζε | διαχωρῐζέτω | διαχωρῐ́ζετον | διαχωρῐζέτων | διαχωρῐ́ζετε | διαχωρῐζόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | διαχωρῐ́ζομαι | διαχωρῐ́ζῃ, διαχωρῐ́ζει | διαχωρῐ́ζεται | διαχωρῐ́ζεσθον | διαχωρῐ́ζεσθον | διαχωρῐζόμεθᾰ | διαχωρῐ́ζεσθε | διαχωρῐ́ζονται | ||||
| subjunctive | διαχωρῐ́ζωμαι | διαχωρῐ́ζῃ | διαχωρῐ́ζηται | διαχωρῐ́ζησθον | διαχωρῐ́ζησθον | διαχωρῐζώμεθᾰ | διαχωρῐ́ζησθε | διαχωρῐ́ζωνται | |||||
| optative | διαχωρῐζοίμην | διαχωρῐ́ζοιο | διαχωρῐ́ζοιτο | διαχωρῐ́ζοισθον | διαχωρῐζοίσθην | διαχωρῐζοίμεθᾰ | διαχωρῐ́ζοισθε | διαχωρῐ́ζοιντο | |||||
| imperative | διαχωρῐ́ζου | διαχωρῐζέσθω | διαχωρῐ́ζεσθον | διαχωρῐζέσθων | διαχωρῐ́ζεσθε | διαχωρῐζέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | διαχωρῐ́ζειν | διαχωρῐ́ζεσθαι | |||||||||||
| participle | m | διαχωρῐ́ζων | διαχωρῐζόμενος | ||||||||||
| f | διαχωρῐ́ζουσᾰ | διαχωρῐζομένη | |||||||||||
| n | διαχωρῐ́ζον | διαχωρῐζόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: διεχώρῐζον, διεχωρῐζόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | διεχώρῐζον | διεχώρῐζες | διεχώρῐζε(ν) | διεχωρῐ́ζετον | διεχωρῐζέτην | διεχωρῐ́ζομεν | διεχωρῐ́ζετε | διεχώρῐζον | ||||
| middle/ passive | indicative | διεχωρῐζόμην | διεχωρῐ́ζου | διεχωρῐ́ζετο | διεχωρῐ́ζεσθον | διεχωρῐζέσθην | διεχωρῐζόμεθᾰ | διεχωρῐ́ζεσθε | διεχωρῐ́ζοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: διαχωρῐέω, διαχωρῐέομαι, διαχωρῐσθήσομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | διαχωρῐέω | διαχωρῐέεις | διαχωρῐέει | διαχωρῐέετον | διαχωρῐέετον | διαχωρῐέομεν | διαχωρῐέετε | διαχωρῐέουσῐ(ν) | ||||
| optative | διαχωρῐέοιμῐ | διαχωρῐέοις | διαχωρῐέοι | διαχωρῐέοιτον | διαχωρῐεοίτην | διαχωρῐέοιμεν | διαχωρῐέοιτε | διαχωρῐέοιεν | |||||
| middle | indicative | διαχωρῐέομαι | διαχωρῐέῃ, διαχωρῐέει | διαχωρῐέεται | διαχωρῐέεσθον | διαχωρῐέεσθον | διαχωρῐεόμεθᾰ | διαχωρῐέεσθε | διαχωρῐέονται | ||||
| optative | διαχωρῐεοίμην | διαχωρῐέοιο | διαχωρῐέοιτο | διαχωρῐέοισθον | διαχωρῐεοίσθην | διαχωρῐεοίμεθᾰ | διαχωρῐέοισθε | διαχωρῐέοιντο | |||||
| passive | indicative | διαχωρῐσθήσομαι | διαχωρῐσθήσῃ | διαχωρῐσθήσεται | διαχωρῐσθήσεσθον | διαχωρῐσθήσεσθον | διαχωρῐσθησόμεθᾰ | διαχωρῐσθήσεσθε | διαχωρῐσθήσονται | ||||
| optative | διαχωρῐσθησοίμην | διαχωρῐσθήσοιο | διαχωρῐσθήσοιτο | διαχωρῐσθήσοισθον | διαχωρῐσθησοίσθην | διαχωρῐσθησοίμεθᾰ | διαχωρῐσθήσοισθε | διαχωρῐσθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | διαχωρῐέειν | διαχωρῐέεσθαι | διαχωρῐσθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | διαχωρῐέων | διαχωρῐεόμενος | διαχωρῐσθησόμενος | |||||||||
| f | διαχωρῐέουσᾰ | διαχωρῐεομένη | διαχωρῐσθησομένη | ||||||||||
| n | διαχωρῐέον | διαχωρῐεόμενον | διαχωρῐσθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: διαχωρῐῶ, διαχωρῐοῦμαι, διαχωρῐσθήσομαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | διαχωρῐῶ | διαχωρῐεῖς | διαχωρῐεῖ | διαχωρῐεῖτον | διαχωρῐεῖτον | διαχωρῐοῦμεν | διαχωρῐεῖτε | διαχωρῐοῦσῐ(ν) | ||||
| optative | διαχωρῐοίην, διαχωρῐοῖμῐ | διαχωρῐοίης, διαχωρῐοῖς | διαχωρῐοίη, διαχωρῐοῖ | διαχωρῐοῖτον, διαχωρῐοίητον | διαχωρῐοίτην, διαχωρῐοιήτην | διαχωρῐοῖμεν, διαχωρῐοίημεν | διαχωρῐοῖτε, διαχωρῐοίητε | διαχωρῐοῖεν, διαχωρῐοίησᾰν | |||||
| middle | indicative | διαχωρῐοῦμαι | διαχωρῐῇ | διαχωρῐεῖται | διαχωρῐεῖσθον | διαχωρῐεῖσθον | διαχωρῐούμεθᾰ | διαχωρῐεῖσθε | διαχωρῐοῦνται | ||||
| optative | διαχωρῐοίμην | διαχωρῐοῖο | διαχωρῐοῖτο | διαχωρῐοῖσθον | διαχωρῐοίσθην | διαχωρῐοίμεθᾰ | διαχωρῐοῖσθε | διαχωρῐοῖντο | |||||
| passive | indicative | διαχωρῐσθήσομαι | διαχωρῐσθήσῃ | διαχωρῐσθήσεται | διαχωρῐσθήσεσθον | διαχωρῐσθήσεσθον | διαχωρῐσθησόμεθᾰ | διαχωρῐσθήσεσθε | διαχωρῐσθήσονται | ||||
| optative | διαχωρῐσθησοίμην | διαχωρῐσθήσοιο | διαχωρῐσθήσοιτο | διαχωρῐσθήσοισθον | διαχωρῐσθησοίσθην | διαχωρῐσθησοίμεθᾰ | διαχωρῐσθήσοισθε | διαχωρῐσθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | διαχωρῐεῖν | διαχωρῐεῖσθαι | διαχωρῐσθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | διαχωρῐῶν | διαχωρῐούμενος | διαχωρῐσθησόμενος | |||||||||
| f | διαχωρῐοῦσᾰ | διαχωρῐουμένη | διαχωρῐσθησομένη | ||||||||||
| n | διαχωρῐοῦν | διαχωρῐούμενον | διαχωρῐσθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: διεχώρῐσᾰ, διεχωρῐσᾰ́μην, διεχωρῐ́σθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | διεχώρῐσᾰ | διεχώρῐσᾰς | διεχώρῐσε(ν) | διεχωρῐ́σᾰτον | διεχωρῐσᾰ́την | διεχωρῐ́σᾰμεν | διεχωρῐ́σᾰτε | διεχώρῐσᾰν | ||||
| subjunctive | διαχωρῐ́σω | διαχωρῐ́σῃς | διαχωρῐ́σῃ | διαχωρῐ́σητον | διαχωρῐ́σητον | διαχωρῐ́σωμεν | διαχωρῐ́σητε | διαχωρῐ́σωσῐ(ν) | |||||
| optative | διαχωρῐ́σαιμῐ | διαχωρῐ́σειᾰς, διαχωρῐ́σαις | διαχωρῐ́σειε(ν), διαχωρῐ́σαι | διαχωρῐ́σαιτον | διαχωρῐσαίτην | διαχωρῐ́σαιμεν | διαχωρῐ́σαιτε | διαχωρῐ́σειᾰν, διαχωρῐ́σαιεν | |||||
| imperative | διαχώρῐσον | διαχωρῐσᾰ́τω | διαχωρῐ́σᾰτον | διαχωρῐσᾰ́των | διαχωρῐ́σᾰτε | διαχωρῐσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | διεχωρῐσᾰ́μην | διεχωρῐ́σω | διεχωρῐ́σᾰτο | διεχωρῐ́σᾰσθον | διεχωρῐσᾰ́σθην | διεχωρῐσᾰ́μεθᾰ | διεχωρῐ́σᾰσθε | διεχωρῐ́σᾰντο | ||||
| subjunctive | διαχωρῐ́σωμαι | διαχωρῐ́σῃ | διαχωρῐ́σηται | διαχωρῐ́σησθον | διαχωρῐ́σησθον | διαχωρῐσώμεθᾰ | διαχωρῐ́σησθε | διαχωρῐ́σωνται | |||||
| optative | διαχωρῐσαίμην | διαχωρῐ́σαιο | διαχωρῐ́σαιτο | διαχωρῐ́σαισθον | διαχωρῐσαίσθην | διαχωρῐσαίμεθᾰ | διαχωρῐ́σαισθε | διαχωρῐ́σαιντο | |||||
| imperative | διαχώρῐσαι | διαχωρῐσᾰ́σθω | διαχωρῐ́σᾰσθον | διαχωρῐσᾰ́σθων | διαχωρῐ́σᾰσθε | διαχωρῐσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | διεχωρῐ́σθην | διεχωρῐ́σθης | διεχωρῐ́σθη | διεχωρῐ́σθητον | διεχωρῐσθήτην | διεχωρῐ́σθημεν | διεχωρῐ́σθητε | διεχωρῐ́σθησᾰν | ||||
| subjunctive | διαχωρῐσθῶ | διαχωρῐσθῇς | διαχωρῐσθῇ | διαχωρῐσθῆτον | διαχωρῐσθῆτον | διαχωρῐσθῶμεν | διαχωρῐσθῆτε | διαχωρῐσθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | διαχωρῐσθείην | διαχωρῐσθείης | διαχωρῐσθείη | διαχωρῐσθεῖτον, διαχωρῐσθείητον | διαχωρῐσθείτην, διαχωρῐσθειήτην | διαχωρῐσθεῖμεν, διαχωρῐσθείημεν | διαχωρῐσθεῖτε, διαχωρῐσθείητε | διαχωρῐσθεῖεν, διαχωρῐσθείησᾰν | |||||
| imperative | διαχωρῐ́σθητῐ | διαχωρῐσθήτω | διαχωρῐ́σθητον | διαχωρῐσθήτων | διαχωρῐ́σθητε | διαχωρῐσθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | διαχωρῐ́σαι | διαχωρῐ́σᾰσθαι | διαχωρῐσθῆναι | ||||||||||
| participle | m | διαχωρῐ́σᾱς | διαχωρῐσᾰ́μενος | διαχωρῐσθείς | |||||||||
| f | διαχωρῐ́σᾱσᾰ | διαχωρῐσᾰμένη | διαχωρῐσθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | διαχωρῐ́σᾰν | διαχωρῐσᾰ́μενον | διαχωρῐσθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: διακεχώρῐκᾰ, διακεχώρῐσμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | διακεχώρῐκᾰ | διακεχώρῐκᾰς | διακεχώρῐκε(ν) | διακεχωρῐ́κᾰτον | διακεχωρῐ́κᾰτον | διακεχωρῐ́κᾰμεν | διακεχωρῐ́κᾰτε | διακεχωρῐ́κᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | διακεχωρῐ́κω | διακεχωρῐ́κῃς | διακεχωρῐ́κῃ | διακεχωρῐ́κητον | διακεχωρῐ́κητον | διακεχωρῐ́κωμεν | διακεχωρῐ́κητε | διακεχωρῐ́κωσῐ(ν) | |||||
| optative | διακεχωρῐ́κοιμῐ, διακεχωρῐκοίην | διακεχωρῐ́κοις, διακεχωρῐκοίης | διακεχωρῐ́κοι, διακεχωρῐκοίη | διακεχωρῐ́κοιτον | διακεχωρῐκοίτην | διακεχωρῐ́κοιμεν | διακεχωρῐ́κοιτε | διακεχωρῐ́κοιεν | |||||
| imperative | διακεχώρῐκε | διακεχωρῐκέτω | διακεχωρῐ́κετον | διακεχωρῐκέτων | διακεχωρῐ́κετε | διακεχωρῐκόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | διακεχώρῐσμαι | διακεχώρῐσαι | διακεχώρῐσται | διακεχώρῐσθον | διακεχώρῐσθον | διακεχωρῐ́σμεθᾰ | διακεχώρῐσθε | διακεχωρῐ́δᾰται | ||||
| subjunctive | διακεχωρῐσμένος ὦ | διακεχωρῐσμένος ᾖς | διακεχωρῐσμένος ᾖ | διακεχωρῐσμένω ἦτον | διακεχωρῐσμένω ἦτον | διακεχωρῐσμένοι ὦμεν | διακεχωρῐσμένοι ἦτε | διακεχωρῐσμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | διακεχωρῐσμένος εἴην | διακεχωρῐσμένος εἴης | διακεχωρῐσμένος εἴη | διακεχωρῐσμένω εἴητον/εἶτον | διακεχωρῐσμένω εἰήτην/εἴτην | διακεχωρῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν | διακεχωρῐσμένοι εἴητε/εἶτε | διακεχωρῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | διακεχώρῐσο | διακεχωρῐ́σθω | διακεχώρῐσθον | διακεχωρῐ́σθων | διακεχώρῐσθε | διακεχωρῐ́σθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | διακεχωρῐκέναι | διακεχωρῐ́σθαι | |||||||||||
| participle | m | διακεχωρῐκώς | διακεχωρῐσμένος | ||||||||||
| f | διακεχωρῐκυῖᾰ | διακεχωρῐσμένη | |||||||||||
| n | διακεχωρῐκός | διακεχωρῐσμένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Pluperfect: διεκεχωρῐ́κειν, διεκεχωρῐ́σμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | διεκεχωρῐ́κειν, διεκεχωρῐ́κη | διεκεχωρῐ́κεις, διεκεχωρῐ́κης | διεκεχωρῐ́κει(ν) | διεκεχωρῐ́κετον | διεκεχωρῐκέτην | διεκεχωρῐ́κεμεν | διεκεχωρῐ́κετε | διεκεχωρῐ́κεσᾰν | ||||
| middle/ passive | indicative | διεκεχωρῐ́σμην | διεκεχώρῐσο | διεκεχώρῐστο | διεκεχώρῐσθον | διεκεχωρῐ́σθην | διεκεχωρῐ́σμεθᾰ | διεκεχώρῐσθε | διεκεχωρῐ́δᾰτο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
References
- “διαχωρίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “διαχωρίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- διαχωρίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- διαχωρίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
Greek
Etymology
From Ancient Greek διαχωρίζω (diakhōrízō).
Verb
διαχωρίζω • (diachorízo) (past διαχώρισα, passive διαχωρίζομαι)
- separate, disconnect
- distance (yourself from something), dissociate
Conjugation
διαχωρίζω διαχωρίζομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | διαχωρίζω | διαχωρίσω | διαχωρίζομαι | διαχωριστώ |
| 2 sg | διαχωρίζεις | διαχωρίσεις | διαχωρίζεσαι | διαχωριστείς |
| 3 sg | διαχωρίζει | διαχωρίσει | διαχωρίζεται | διαχωριστεί |
| 1 pl | διαχωρίζουμε, [‑ομε] | διαχωρίσουμε, [‑ομε] | διαχωριζόμαστε | διαχωριστούμε |
| 2 pl | διαχωρίζετε | διαχωρίσετε | διαχωρίζεστε, διαχωριζόσαστε | διαχωριστείτε |
| 3 pl | διαχωρίζουν(ε) | διαχωρίσουν(ε) | διαχωρίζονται | διαχωριστούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | διαχώριζα | διαχώρισα | διαχωριζόμουν(α) | διαχωρίστηκα |
| 2 sg | διαχώριζες | διαχώρισες | διαχωριζόσουν(α) | διαχωρίστηκες |
| 3 sg | διαχώριζε | διαχώρισε | διαχωριζόταν(ε) | διαχωρίστηκε |
| 1 pl | διαχωρίζαμε | διαχωρίσαμε | διαχωριζόμασταν, (‑όμαστε) | διαχωριστήκαμε |
| 2 pl | διαχωρίζατε | διαχωρίσατε | διαχωριζόσασταν, (‑όσαστε) | διαχωριστήκατε |
| 3 pl | διαχώριζαν, διαχωρίζαν(ε) | διαχώρισαν, διαχωρίσαν(ε) | διαχωρίζονταν, (διαχωριζόντουσαν) | διαχωρίστηκαν, διαχωριστήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα διαχωρίζω ➤ | θα διαχωρίσω ➤ | θα διαχωρίζομαι ➤ | θα διαχωριστώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα διαχωρίζεις, … | θα διαχωρίσεις, … | θα διαχωρίζεσαι, … | θα διαχωριστείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … διαχωρίσει έχω, έχεις, … διαχωρισμένο, ‑η, ‑ο ➤ | έχω, έχεις, … διαχωριστεί είμαι, είσαι, … διαχωρισμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … διαχωρίσει είχα, είχες, … διαχωρισμένο, ‑η, ‑ο | είχα, είχες, … διαχωριστεί ήμουν, ήσουν, … διαχωρισμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … διαχωρίσει θα έχω, θα έχεις, … διαχωρισμένο, ‑η, ‑ο | θα έχω, θα έχεις, … διαχωριστεί θα είμαι, θα είσαι, … διαχωρισμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | διαχώριζε | διαχώρισε | — | διαχωρίσου |
| 2 pl | διαχωρίζετε | διαχωρίστε | διαχωρίζεστε | διαχωριστείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | διαχωρίζοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας διαχωρίσει ➤ | διαχωρισμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | διαχωρίσει | διαχωριστεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs | • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||