διακλάδωση
Greek
Etymology
First written appearance 1843
Noun
διακλάδωση • (diakládosi) f (plural διακλαδώσεις)
- branch (any of the parts of something that divides like the branch of a tree)
- branch, bifurcation, knot (the point in which that division starts)
- (botany) ramification
Declension
declension of διακλάδωση
| case \\ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | διακλάδωση • | διακλαδώσεις • | |
| genitive | διακλάδωσης • | διακλαδώσεων • | |
| accusative | διακλάδωση • | διακλαδώσεις • | |
| vocative | διακλάδωση • | διακλαδώσεις • | |
| Also, older or formal genitive singlar: διακλαδώσεως • | |||
Related terms
- διακλαδίζομαι (diakladízomai, “to branch”)
- διακλαδωτήρας m (diakladotíras, “union, joint”)
See also
- διακλαδικός (diakladikós, “interdisciplinary”)