γεύω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ǵews-. Cognates include Old English ċēosan (English choose), Latin gustō,, Sanskrit जुषते (juṣate).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡěu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡe.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈʝe.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈʝe.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈʝe.vo/

Verb

γεύω • (geúō)

to give to taste
to feed
(middle) to taste
(middle) to eat
(middle) to try, experience, examine
(middle) to partake, enjoy

Inflection

Present: γεύω, γεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεύω	γεύεις	γεύει	γεύετον	γεύετον	γεύομεν	γεύετε	γεύουσῐ(ν)
	subjunctive	γεύω	γεύῃς	γεύῃ	γεύητον	γεύητον	γεύωμεν	γεύητε	γεύωσῐ(ν)
	optative	γεύοιμῐ	γεύοις	γεύοι	γεύοιτον	γευοίτην	γεύοιμεν	γεύοιτε	γεύοιεν
	imperative		γεῦε	γευέτω	γεύετον	γευέτων		γεύετε	γευόντων
middle/ passive	indicative	γεύομαι	γεύῃ, γεύει	γεύεται	γεύεσθον	γεύεσθον	γευόμεθᾰ	γεύεσθε	γεύονται
	subjunctive	γεύωμαι	γεύῃ	γεύηται	γεύησθον	γεύησθον	γευώμεθᾰ	γεύησθε	γεύωνται
	optative	γευοίμην	γεύοιο	γεύοιτο	γεύοισθον	γευοίσθην	γευοίμεθᾰ	γεύοισθε	γεύοιντο
	imperative		γεύου	γευέσθω	γεύεσθον	γευέσθων		γεύεσθε	γευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεύειν				γεύεσθαι
participle	m	γεύων				γευόμενος
	f	γεύουσᾰ				γευομένη
	n	γεῦον				γευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔγευον, ἐγευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγευον	ἔγευες	ἔγευε(ν)	ἐγεύετον	ἐγευέτην	ἐγεύομεν	ἐγεύετε	ἔγευον
middle/ passive	indicative	ἐγευόμην	ἐγεύου	ἐγεύετο	ἐγεύεσθον	ἐγευέσθην	ἐγευόμεθᾰ	ἐγεύεσθε	ἐγεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: γεύσω, γεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεύσω	γεύσεις	γεύσει	γεύσετον	γεύσετον	γεύσομεν	γεύσετε	γεύσουσῐ(ν)
active	optative	γεύσοιμῐ	γεύσοις	γεύσοι	γεύσοιτον	γευσοίτην	γεύσοιμεν	γεύσοιτε	γεύσοιεν
middle	indicative	γεύσομαι	γεύσῃ, γεύσει	γεύσεται	γεύσεσθον	γεύσεσθον	γευσόμεθᾰ	γεύσεσθε	γεύσονται
middle	optative	γευσοίμην	γεύσοιο	γεύσοιτο	γεύσοισθον	γευσοίσθην	γευσοίμεθᾰ	γεύσοισθε	γεύσοιντο
		active			middle
infinitive		γεύσειν			γεύσεσθαι
participle	m	γεύσων			γευσόμενος
	f	γεύσουσᾰ			γευσομένη
	n	γεῦσον			γευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔγευσᾰ, ἐγευσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγευσᾰ	ἔγευσᾰς	ἔγευσε(ν)	ἐγεύσᾰτον	ἐγευσᾰ́την	ἐγεύσᾰμεν	ἐγεύσᾰτε	ἔγευσᾰν
	subjunctive	γεύσω	γεύσῃς	γεύσῃ	γεύσητον	γεύσητον	γεύσωμεν	γεύσητε	γεύσωσῐ(ν)
	optative	γεύσαιμῐ	γεύσειᾰς, γεύσαις	γεύσειε(ν), γεύσαι	γεύσαιτον	γευσαίτην	γεύσαιμεν	γεύσαιτε	γεύσειᾰν, γεύσαιεν
	imperative		γεῦσον	γευσᾰ́τω	γεύσᾰτον	γευσᾰ́των		γεύσᾰτε	γευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγευσᾰ́μην	ἐγεύσω	ἐγεύσᾰτο	ἐγεύσᾰσθον	ἐγευσᾰ́σθην	ἐγευσᾰ́μεθᾰ	ἐγεύσᾰσθε	ἐγεύσᾰντο
	subjunctive	γεύσωμαι	γεύσῃ	γεύσηται	γεύσησθον	γεύσησθον	γευσώμεθᾰ	γεύσησθε	γεύσωνται
	optative	γευσαίμην	γεύσαιο	γεύσαιτο	γεύσαισθον	γευσαίσθην	γευσαίμεθᾰ	γεύσαισθε	γεύσαιντο
	imperative		γεῦσαι	γευσᾰ́σθω	γεύσᾰσθον	γευσᾰ́σθων		γεύσᾰσθε	γευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		γεῦσαι			γεύσᾰσθαι
participle	m	γεύσᾱς			γευσᾰ́μενος
	f	γεύσᾱσᾰ			γευσᾰμένη
	n	γεῦσᾰν			γευσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: γέγευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	γέγευμαι	γέγευσαι	γέγευται	γέγευσθον	γέγευσθον	γεγεύμεθᾰ	γέγευσθε	γέγευνται
	subjunctive	γεγευμένος ὦ	γεγευμένος ᾖς	γεγευμένος ᾖ	γεγευμένω ἦτον	γεγευμένω ἦτον	γεγευμένοι ὦμεν	γεγευμένοι ἦτε	γεγευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	γεγευμένος εἴην	γεγευμένος εἴης	γεγευμένος εἴη	γεγευμένω εἴητον/εἶτον	γεγευμένω εἰήτην/εἴτην	γεγευμένοι εἴημεν/εἶμεν	γεγευμένοι εἴητε/εἶτε	γεγευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		γέγευσο	γεγεύσθω	γέγευσθον	γεγεύσθων		γέγευσθε	γεγεύσθων
						middle/passive
infinitive						γεγεῦσθαι
participle	m					γεγευμένος
	f					γεγευμένη
	n					γεγευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐγεγεύμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐγεγεύμην	ἐγέγευσο	ἐγέγευτο	ἐγέγευσθον	ἐγεγεύσθην	ἐγεγεύμεθᾰ	ἐγέγευσθε	ἐγέγευντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

γεῦμα (geûma)
γεῦσις (geûsis)
γευστήριον (geustḗrion)