βεβηκώς

βεβηκώς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /be.bɛː.kɔ̌ːs/ → /βe.βiˈkos/ → /ve.viˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /be.bɛː.kɔ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bɛ.beˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βe.βiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ve.viˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ve.viˈkos/

Participle

βεβηκώς • (bebēkṓs) m (feminine βεβηκυῖα, neuter βεβηκός); first/third declension

1. masculine nominative singular perfect active participle of βαίνω (baínō)

Inflection

First and third declension of βεβηκώς; βεβηκυῖᾰ; βεβηκός (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		βεβηκώς bebēkṓs	βεβηκυῖᾰ bebēkuîa	βεβηκός bebēkós		βεβηκότε bebēkóte	βεβηκυίᾱ bebēkuíā	βεβηκότε bebēkóte		βεβηκότες bebēkótes	βεβηκυῖαι bebēkuîai	βεβηκότᾰ bebēkóta
Genitive		βεβηκότος bebēkótos	βεβηκυίᾱς bebēkuíās	βεβηκότος bebēkótos		βεβηκότοιν bebēkótoin	βεβηκυίαιν bebēkuíain	βεβηκότοιν bebēkótoin		βεβηκότων bebēkótōn	βεβηκυιῶν bebēkuiôn	βεβηκότων bebēkótōn
Dative		βεβηκότῐ bebēkóti	βεβηκυίᾳ bebēkuíāi	βεβηκότῐ bebēkóti		βεβηκότοιν bebēkótoin	βεβηκυίαιν bebēkuíain	βεβηκότοιν bebēkótoin		βεβηκόσῐ / βεβηκόσῐν bebēkósi(n)	βεβηκυίαις bebēkuíais	βεβηκόσῐ / βεβηκόσῐν bebēkósi(n)
Accusative		βεβηκότᾰ bebēkóta	βεβηκυῖᾰν bebēkuîan	βεβηκός bebēkós		βεβηκότε bebēkóte	βεβηκυίᾱ bebēkuíā	βεβηκότε bebēkóte		βεβηκότᾰς bebēkótas	βεβηκυίᾱς bebēkuíās	βεβηκότᾰ bebēkóta
Vocative		βεβηκώς bebēkṓs	βεβηκυῖᾰ bebēkuîa	βεβηκός bebēkós		βεβηκότε bebēkóte	βεβηκυίᾱ bebēkuíā	βεβηκότε bebēkóte		βεβηκότες bebēkótes	βεβηκυῖαι bebēkuîai	βεβηκότᾰ bebēkóta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		βεβηκότως bebēkótōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.