αδιόρθωτος

αδιόρθωτος

Greek

Adjective

αδιόρθωτος • (adiórthotos) m (feminine αδιόρθωτη, neuter αδιόρθωτο)

1. uncorrected
2. unreformable
3. incorrigible (unreformably depraved)
4. (rarely) irreparable

Declension

declension of αδιόρθωτος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιόρθωτος	αδιόρθωτη	αδιόρθωτο	αδιόρθωτοι	αδιόρθωτες	αδιόρθωτα
genitive	αδιόρθωτου	αδιόρθωτης	αδιόρθωτου	αδιόρθωτων	αδιόρθωτων	αδιόρθωτων
accusative	αδιόρθωτο	αδιόρθωτη	αδιόρθωτο	αδιόρθωτους	αδιόρθωτες	αδιόρθωτα
vocative	αδιόρθωτε	αδιόρθωτη	αδιόρθωτο	αδιόρθωτοι	αδιόρθωτες	αδιόρθωτα
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αδιόρθωτος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αδιόρθωτος (o pio adiórthotos), etc.)

Coordinate terms

• αμεταρρύθμιστος (ametarrýthmistos, “unreformed”)