świecznik
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish świecznik, from Proto-Slavic *svěťьnikъ. By surface analysis, świeca + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɕfjɛt͡ʂ.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɛt͡ʂɲik
- Syllabification: świecz‧nik
Noun
świecznik m inan
- candlestick, candle holder
Declension
Declension of świecznik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | świecznik | świeczniki |
genitive | świecznika | świeczników |
dative | świecznikowi | świecznikom |
accusative | świecznik | świeczniki |
instrumental | świecznikiem | świecznikami |
locative | świeczniku | świecznikach |
vocative | świeczniku | świeczniki |
Further reading
- świecznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- świecznik in Polish dictionaries at PWN