örvænta
Icelandic
Verb
örvænta (weak verb, third-person singular past indicative örvænti, supine örvænt)
- to despair
Conjugation
örvænta — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að örvænta | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | örvænt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | örvæntandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég örvænti | við örvæntum | present (nútíð) | ég örvænti | við örvæntum |
þú örvæntir | þið örvæntið | þú örvæntir | þið örvæntið | ||
hann, hún, það örvæntir | þeir, þær, þau örvænta | hann, hún, það örvænti | þeir, þær, þau örvænti | ||
past (þátíð) | ég örvænti | við örvæntum | past (þátíð) | ég örvænti | við örvæntum |
þú örvæntir | þið örvæntuð | þú örvæntir | þið örvæntuð | ||
hann, hún, það örvænti | þeir, þær, þau örvæntu | hann, hún, það örvænti | þeir, þær, þau örvæntu | ||
imperative (boðháttur) | örvænt (þú) | örvæntið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
örvæntu | örvæntiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
Synonyms
- örvilnast
Derived terms
- örvænting