âmâ

âmâ

See also: Appendix:Variations of "ama"

Turkish

Etymology

From Arabic أَعْمَى‎ (ʾaʿmā).

Pronunciation

• IPA^(key): [aːmaː]
• Hyphenation: â‧mâ

Adverb

âmâ

1. blind

   Synonym: kör

Noun

âmâ (definite accusative âmâyı, plural âmâlar)

1. the blind

Declension

Inflection
Nominative	âmâ
Definite accusative	âmâyı
	Singular	Plural
Nominative	âmâ	âmâlar
Definite accusative	âmâyı	âmâları
Dative	âmâya	âmâlara
Locative	âmâda	âmâlarda
Ablative	âmâdan	âmâlardan
Genitive	âmânın	âmâların
Possessive forms Singular Plural 1st singular âmâm âmâlarım 2nd singular âmân âmâların 3rd singular âmâsı âmâları 1st plural âmâmız âmâlarımız 2nd plural âmânız âmâlarınız 3rd plural âmâları âmâları
Predicative forms Singular Plural 1st singular âmâyım âmâlarım 2nd singular âmâsın âmâlarsın 3rd singular âmâ âmâdır âmâlar âmâlardır 1st plural âmâyız âmâlarız 2nd plural âmâsınız âmâlarsınız 3rd plural âmâlar âmâlardır