wędrownik
Polish
Etymology
From wędrować + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /vɛnˈdrɔv.ɲik/
Noun
wędrownik m pers (feminine wędrowniczka)
- wanderer
- Synonym: wędrowiec
Declension
declension of wędrownik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | wędrownik | wędrownicy |
genitive | wędrownika | wędrowników |
dative | wędrownikowi | wędrownikom |
accusative | wędrownika | wędrowników |
instrumental | wędrownikiem | wędrownikami |
locative | wędrowniku | wędrownikach |
vocative | wędrowniku | wędrownicy |
Derived terms
- (adjectives) wędrowniczy
Related terms
- (nouns) wędrówka
- (adjectives) wędrowny