inhortor
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈhor.tor/, [ɪnˈ(ɦ)ɔrt̪ɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /iˈnor.tor/, [iˈnɔrt̪or]
Verb
inhortor (present infinitive inhortārī, perfect active inhortātus sum); first conjugation, deponent
- I incite or instigate
Conjugation
Conjugation of inhortor (first conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inhortor | inhortāris, inhortāre | inhortātur | inhortāmur | inhortāminī | inhortantur |
imperfect | inhortābar | inhortābāris, inhortābāre | inhortābātur | inhortābāmur | inhortābāminī | inhortābantur | |
future | inhortābor | inhortāberis, inhortābere | inhortābitur | inhortābimur | inhortābiminī | inhortābuntur | |
perfect | inhortātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | inhortātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | inhortātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inhorter | inhortēris, inhortēre | inhortētur | inhortēmur | inhortēminī | inhortentur |
imperfect | inhortārer | inhortārēris, inhortārēre | inhortārētur | inhortārēmur | inhortārēminī | inhortārentur | |
perfect | inhortātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | inhortātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | inhortāre | — | — | inhortāminī | — |
future | — | inhortātor | inhortātor | — | — | inhortantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | inhortārī | inhortātum esse | inhortātūrum esse | — | — | — | |
participles | inhortāns | inhortātus | inhortātūrus | — | — | inhortandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
inhortandī | inhortandō | inhortandum | inhortandō | inhortātum | inhortātū |
References
- “inhortor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inhortor in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- inhortor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette