wystarczyć
Polish
Etymology
From wy- + starczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨsˈtar.t͡ʂɨt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -art͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: wys‧tar‧czyć
Verb
wystarczyć pf (imperfective wystarczać)
- (intransitive) to last, to suffice, to be enough
- Synonym: starczyć
Conjugation
Conjugation of wystarczyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | wystarczyć | |||||
future tense | 1st | wystarczę | wystarczymy | |||
2nd | wystarczysz | wystarczycie | ||||
3rd | wystarczy | wystarczą | ||||
impersonal | wystarczy się | |||||
past tense | 1st | wystarczyłem | wystarczyłam | wystarczyliśmy | wystarczyłyśmy | |
2nd | wystarczyłeś | wystarczyłaś | wystarczyliście | wystarczyłyście | ||
3rd | wystarczył | wystarczyła | wystarczyło | wystarczyli | wystarczyły | |
impersonal | wystarczono | |||||
conditional | 1st | wystarczyłbym | wystarczyłabym | wystarczylibyśmy | wystarczyłybyśmy | |
2nd | wystarczyłbyś | wystarczyłabyś | wystarczylibyście | wystarczyłybyście | ||
3rd | wystarczyłby | wystarczyłaby | wystarczyłoby | wystarczyliby | wystarczyłyby | |
impersonal | wystarczono by | |||||
imperative | 1st | niech wystarczę | wystarczmy | |||
2nd | wystarcz | wystarczcie | ||||
3rd | niech wystarczy | niech wystarczą | ||||
anterior adverbial participle | wystarczywszy | |||||
verbal noun | wystarczenie |
Further reading
- wystarczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wystarczyć in Polish dictionaries at PWN