wygonić
Polish
Etymology
From wy- + gonić.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
- Syllabification: wy‧go‧nić
Verb
wygonić pf (imperfective wyganiać)
- (transitive) to chase away
- Synonym: przepędzić
- (transitive) to expel, to banish
- Synonym: wypędzić
Conjugation
Conjugation of wygonić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | wygonić | |||||
future tense | 1st | wygonię | wygonimy | |||
2nd | wygonisz | wygonicie | ||||
3rd | wygoni | wygonią | ||||
impersonal | wygoni się | |||||
past tense | 1st | wygoniłem | wygoniłam | wygoniliśmy | wygoniłyśmy | |
2nd | wygoniłeś | wygoniłaś | wygoniliście | wygoniłyście | ||
3rd | wygonił | wygoniła | wygoniło | wygonili | wygoniły | |
impersonal | wygoniono | |||||
conditional | 1st | wygoniłbym | wygoniłabym | wygonilibyśmy | wygoniłybyśmy | |
2nd | wygoniłbyś | wygoniłabyś | wygonilibyście | wygoniłybyście | ||
3rd | wygoniłby | wygoniłaby | wygoniłoby | wygoniliby | wygoniłyby | |
impersonal | wygoniono by | |||||
imperative | 1st | niech wygonię | wygońmy | |||
2nd | wygoń | wygońcie | ||||
3rd | niech wygoni | niech wygonią | ||||
passive adjectival participle | wygoniony | wygoniona | wygonione | wygonieni | wygonione | |
anterior adverbial participle | wygoniwszy | |||||
verbal noun | wygonienie |
Further reading
- wygonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wygonić in Polish dictionaries at PWN