Weiche
See also: weiche
German
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvaɪ̯çə/
- Rhymes: -aɪ̯çə
Etymology 1
From the verb weichen (“to give way”).
Noun
Weiche f (genitive Weiche, plural Weichen)
![](Images/wiktionary/Railway_turnout_-_Oulu_Finland.jpg.webp)
Eine Weiche in Finnland
- railway switch
Declension
Declension of Weiche
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | eine | die | Weiche | die | Weichen |
genitive | einer | der | Weiche | der | Weichen |
dative | einer | der | Weiche | den | Weichen |
accusative | eine | die | Weiche | die | Weichen |
Derived terms
- weichenstellend
- Weichenstörung
Etymology 2
From Middle High German weiche, from Old High German weihhī. Analysable as weich + -e.
Noun
Weiche f (genitive Weiche, no plural)
- softness
Declension
Declension of Weiche (uncountable)
singular | |||
---|---|---|---|
indef. | def. | noun | |
nominative | eine | die | Weiche |
genitive | einer | der | Weiche |
dative | einer | der | Weiche |
accusative | eine | die | Weiche |
Synonyms
- Weichheit (more common)