declivitas
Latin
Etymology
From dēclīvis (“sloping downwards”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deːˈkliː.u̯i.taːs/, [d̪eːˈklʲiːu̯ɪt̪äːs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /deˈkli.vi.tas/, [d̪eˈkliːvit̪äs]
Noun
dēclīvitās f (genitive dēclīvitātis); third declension
- a declivity; slope or descent
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēclīvitās | dēclīvitātēs |
Genitive | dēclīvitātis | dēclīvitātum |
Dative | dēclīvitātī | dēclīvitātibus |
Accusative | dēclīvitātem | dēclīvitātēs |
Ablative | dēclīvitāte | dēclīvitātibus |
Vocative | dēclīvitās | dēclīvitātēs |
Related terms
- dēclīnō
- dēclīvē
- dēclīvis
- dēclīviter
Descendants
- Catalan: declivitat
- English: declivity
- French: déclivité
- Italian: declività
- Portuguese: declividade
- Spanish: declividad
References
- “declivitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “declivitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- declivitas in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- declivitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette