villani
See also: Villani
Finnish
Noun
villani
- first-person singular possessive of villa
Declension
Inflection of villani (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | villani | villani | |
genitive | villani | villojeni | |
partitive | villaani | villojani | |
illative | villaani | villoihini | |
singular | plural | ||
nominative | villani | villani | |
accusative | nom. | villani | villani |
gen. | villani | ||
genitive | villani | villojeni villainirare | |
partitive | villaani | villojani | |
inessive | villassani | villoissani | |
elative | villastani | villoistani | |
illative | villaani | villoihini | |
adessive | villallani | villoillani | |
ablative | villaltani | villoiltani | |
allative | villalleni | villoilleni | |
essive | villanani | villoinani | |
translative | villakseni | villoikseni | |
instructive | — | villoini | |
abessive | villattani | villoittani | |
comitative | — | villoineni |
Anagrams
- villain
Italian
Adjective
villani m pl
- masculine plural of villano
Noun
villani m pl
- masculine plural of villano
Anagrams
- villina
Latin
Noun
vīllānī
- inflection of vīllānus:
- nominative/vocative plural
- genitive singular
References
- villani in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)