podupadać

Polish

From pod- +‎ upadać.

podupadać impf (perfective podupaść)

(intransitive) to languish, to lapse, to decline [+ na (locative) = in something]
Mój dziadek podupada na zdrowiu. ― My grandfather is declining in health.

Conjugation of podupadać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		podupadać
present tense	1^st	podupadam			podupadamy
	2^nd	podupadasz			podupadacie
	3^rd	podupada			podupadają
	impersonal	podupada się
past tense	1^st	podupadałem	podupadałam		podupadaliśmy	podupadałyśmy
	2^nd	podupadałeś	podupadałaś		podupadaliście	podupadałyście
	3^rd	podupadał	podupadała	podupadało	podupadali	podupadały
	impersonal	podupadano
future tense	1^st	będę podupadał, będę podupadać	będę podupadała, będę podupadać		będziemy podupadali, będziemy podupadać	będziemy podupadały, będziemy podupadać
	2^nd	będziesz podupadał, będziesz podupadać	będziesz podupadała, będziesz podupadać		będziecie podupadali, będziecie podupadać	będziecie podupadały, będziecie podupadać
	3^rd	będzie podupadał, będzie podupadać	będzie podupadała, będzie podupadać	będzie podupadało, będzie podupadać	będą podupadali, będą podupadać	będą podupadały, będą podupadać
	impersonal	będzie podupadać się
conditional	1^st	podupadałbym	podupadałabym		podupadalibyśmy	podupadałybyśmy
	2^nd	podupadałbyś	podupadałabyś		podupadalibyście	podupadałybyście
	3^rd	podupadałby	podupadałaby	podupadałoby	podupadaliby	podupadałyby
	impersonal	podupadano by
imperative	1^st	niech podupadam			podupadajmy
	2^nd	podupadaj			podupadajcie
	3^rd	niech podupada			niech podupadają
active adjectival participle		podupadający	podupadająca	podupadające	podupadający	podupadające
contemporary adverbial participle		podupadając
verbal noun		podupadanie