tulić

Polish

From a conflation of two verbs:

Old Polish tolić, from Proto-Slavic *toliti (“to calm, to soothe”), from Proto-Balto-Slavic *talīˀtei, from Proto-Indo-European *(s)tolH-eye-ti, from *(s)telH-.
Old Polish *tulić, from Proto-Slavic *tuliti (“to coil, to bring closer, to press against”), from *tulъ. Compare Czech tulit and Slovak túliť.

tulić impf

Conjugation of tulić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		tulić
present tense	1^st	tulę			tulimy
	2^nd	tulisz			tulicie
	3^rd	tuli			tulą
	impersonal	tuli się
past tense	1^st	tuliłem	tuliłam		tuliliśmy	tuliłyśmy
	2^nd	tuliłeś	tuliłaś		tuliliście	tuliłyście
	3^rd	tulił	tuliła	tuliło	tulili	tuliły
	impersonal	tulono
future tense	1^st	będę tulił, będę tulić	będę tuliła, będę tulić		będziemy tulili, będziemy tulić	będziemy tuliły, będziemy tulić
	2^nd	będziesz tulił, będziesz tulić	będziesz tuliła, będziesz tulić		będziecie tulili, będziecie tulić	będziecie tuliły, będziecie tulić
	3^rd	będzie tulił, będzie tulić	będzie tuliła, będzie tulić	będzie tuliło, będzie tulić	będą tulili, będą tulić	będą tuliły, będą tulić
	impersonal	będzie tulić się
conditional	1^st	tuliłbym	tuliłabym		tulilibyśmy	tuliłybyśmy
	2^nd	tuliłbyś	tuliłabyś		tulilibyście	tuliłybyście
	3^rd	tuliłby	tuliłaby	tuliłoby	tuliliby	tuliłyby
	impersonal	tulono by
imperative	1^st	niech tulę			tulmy
	2^nd	tul			tulcie
	3^rd	niech tuli			niech tulą
active adjectival participle		tulący	tuląca	tulące	tulący	tulące
passive adjectival participle		tulony	tulona	tulone	tuleni	tulone
contemporary adverbial participle		tuląc
verbal noun		tulenie

adjective

noun

verbs