tegenvallen
Dutch
Etymology
From tegen + vallen.
Pronunciation
Audio (file)
Verb
tegenvallen
- to be worse than expected, to disappoint
Inflection
| Inflection of tegenvallen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tegenvallen | |||
| past singular | viel tegen | |||
| past participle | tegengevallen | |||
| infinitive | tegenvallen | |||
| gerund | tegenvallen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | val tegen | viel tegen | tegenval | tegenviel |
| 2nd person sing. (jij) | valt tegen | viel tegen | tegenvalt | tegenviel |
| 2nd person sing. (u) | valt tegen | viel tegen | tegenvalt | tegenviel |
| 2nd person sing. (gij) | valt tegen | vielt tegen | tegenvalt | tegenvielt |
| 3rd person singular | valt tegen | viel tegen | tegenvalt | tegenviel |
| plural | vallen tegen | vielen tegen | tegenvallen | tegenvielen |
| subjunctive sing.1 | valle tegen | viele tegen | tegenvalle | tegenviele |
| subjunctive plur.1 | vallen tegen | vielen tegen | tegenvallen | tegenvielen |
| imperative sing. | val tegen | |||
| imperative plur.1 | valt tegen | |||
| participles | tegenvallend | tegengevallen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
- teleurstellend zijn
Antonyms
- meevallen
Anagrams
- vallen tegen