takvim

takvim

Turkish

Etymology

From Arabic تَقْوِيم‎ (taqwīm).

Pronunciation

• IPA^(key): [tɑkˈvim]

Noun

takvim (definite accusative takvimi, plural takvimler)

1. calendar

Declension

Inflection
Nominative	takvim
Definite accusative	takvimi
	Singular	Plural
Nominative	takvim	takvimler
Definite accusative	takvimi	takvimleri
Dative	takvime	takvimlere
Locative	takvimde	takvimlerde
Ablative	takvimden	takvimlerden
Genitive	takvimin	takvimlerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular takvimim takvimlerim 2nd singular takvimin takvimlerin 3rd singular takvimi takvimleri 1st plural takvimimiz takvimlerimiz 2nd plural takviminiz takvimleriniz 3rd plural takvimleri takvimleri
Predicative forms Singular Plural 1st singular takvimim takvimlerim 2nd singular takvimsin takvimlersin 3rd singular takvim takvimdir takvimler takvimlerdir 1st plural takvimiz takvimleriz 2nd plural takvimsiniz takvimlersiniz 3rd plural takvimler takvimlerdir