suspicans
Latin
Etymology
Present participle of suspicor.
Participle
suspicāns m or f or n (genitive suspicantis); third declension
- suspecting
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | suspicāns | suspicāns | suspicantēs | suspicantia | |
Genitive | suspicantis | suspicantis | suspicantium | suspicantium | |
Dative | suspicantī | suspicantī | suspicantibus | suspicantibus | |
Accusative | suspicantem | suspicāns | suspicantēs, suspicantīs | suspicantia | |
Ablative | suspicante, suspicantī1 | suspicante, suspicantī1 | suspicantibus | suspicantibus | |
Vocative | suspicāns | suspicāns | suspicantēs | suspicantia |
1When used purely as an adjective.