suscitare
See also: suscitaré
Italian
Etymology
Borrowed from Latin suscitāre, probably borrowed.
Pronunciation
- IPA(key): /suʃ.ʃiˈta.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: su‧sci‧tà‧re
Verb
suscitàre (first-person singular present sùscito, first-person singular past historic suscitài, past participle suscitàto, auxiliary avére)
- (transitive) to provoke
- (transitive) to arouse
Conjugation
Conjugation of suscitàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | suscitàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | suscitàndo | |||
present participle | suscitànte | past participle | suscitàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sùscito | sùsciti | sùscita | suscitiàmo | suscitàte | sùscitano |
imperfect | suscitàvo | suscitàvi | suscitàva | suscitavàmo | suscitavàte | suscitàvano |
past historic | suscitài | suscitàsti | suscitò | suscitàmmo | suscitàste | suscitàrono |
future | susciterò | susciterài | susciterà | susciterémo | susciteréte | susciterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | susciterèi | susciterésti | susciterèbbe, susciterébbe | susciterémmo | susciteréste | susciterèbbero, susciterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | sùsciti | sùsciti | sùsciti | suscitiàmo | suscitiàte | sùscitino |
imperfect | suscitàssi | suscitàssi | suscitàsse | suscitàssimo | suscitàste | suscitàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
sùscita | sùsciti | suscitiàmo | suscitàte | sùscitino | ||
negative imperative | nonsuscitàre | non sùsciti | non suscitiàmo | non suscitàte | non sùscitino |
Anagrams
- resuscita, ricusaste, susciterà
Latin
Verb
suscitāre
- inflection of suscitō:
- present active infinitive
- second-person singular present passive imperative/indicative
Romanian
Etymology
From suscita + -re.
Noun
suscitare f (plural suscitări)
- suscitation
Declension
Declension of suscitare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) suscitare | suscitarea | (niște) suscitări | suscitările |
genitive/dative | (unei) suscitări | suscitării | (unor) suscitări | suscitărilor |
vocative | suscitare, suscitareo | suscitărilor |
References
- suscitare in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN
Spanish
Verb
suscitare
- first/third-person singular future subjunctive of suscitar