stręczyciel
Polish
Etymology
stręczyć + -ciel
Pronunciation
IPA(key): /strɛnˈt͡ʂɨ.t͡ɕɛl/
Noun
stręczyciel m pers
- procurer, pander
Declension
declension of stręczyciel
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | stręczyciel | stręczyciele |
genitive | stręczyciela | stręczycieli |
dative | stręczycielowi | stręczycielom |
accusative | stręczyciela | stręczycieli |
instrumental | stręczycielem | stręczycielami |
locative | stręczycielu | stręczycielach |
vocative | stręczycielu | stręczyciele |
Synonyms
- rajfur
- sutener
Further reading
- stręczyciel in Polish dictionaries at PWN