spóźnić
Polish
Etymology
From s- + późny + -ić.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspuʑ.ɲit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -uʑɲit͡ɕ
- Syllabification: spóź‧nić
Verb
spóźnić pf (imperfective spóźniać)
- (reflexive) to be late
Conjugation
Conjugation of spóźnić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | spóźnić | |||||
future tense | 1st | spóźnię | spóźnimy | |||
2nd | spóźnisz | spóźnicie | ||||
3rd | spóźni | spóźnią | ||||
impersonal | spóźni się | |||||
past tense | 1st | spóźniłem | spóźniłam | spóźniliśmy | spóźniłyśmy | |
2nd | spóźniłeś | spóźniłaś | spóźniliście | spóźniłyście | ||
3rd | spóźnił | spóźniła | spóźniło | spóźnili | spóźniły | |
impersonal | spóźniono | |||||
conditional | 1st | spóźniłbym | spóźniłabym | spóźnilibyśmy | spóźniłybyśmy | |
2nd | spóźniłbyś | spóźniłabyś | spóźnilibyście | spóźniłybyście | ||
3rd | spóźniłby | spóźniłaby | spóźniłoby | spóźniliby | spóźniłyby | |
impersonal | spóźniono by | |||||
imperative | 1st | niech spóźnię | spóźnijmy | |||
2nd | spóźnij | spóźnijcie | ||||
3rd | niech spóźni | niech spóźnią | ||||
passive adjectival participle | spóźniony | spóźniona | spóźnione | spóźnieni | spóźnione | |
anterior adverbial participle | spóźniwszy | |||||
verbal noun | spóźnienie |
Further reading
- spóźnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- spóźnić in Polish dictionaries at PWN