sfiocinare
Italian
Etymology
From s- + fiocina + -are.
Verb
sfiocinàre (first-person singular present sfiòcino, first-person singular past historic sfiocinài, past participle sfiocinàto, auxiliary avére)
- to harpoon
Conjugation
Conjugation of sfiocinàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | sfiocinàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | sfiocinàndo | |||
present participle | sfiocinànte | past participle | sfiocinàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sfiòcino | sfiòcini | sfiòcina | sfiociniàmo | sfiocinàte | sfiòcinano |
imperfect | sfiocinàvo | sfiocinàvi | sfiocinàva | sfiocinavàmo | sfiocinavàte | sfiocinàvano |
past historic | sfiocinài | sfiocinàsti | sfiocinò | sfiocinàmmo | sfiocinàste | sfiocinàrono |
future | sfiocinerò | sfiocinerài | sfiocinerà | sfiocinerémo | sfiocineréte | sfiocinerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sfiocinerèi | sfiocinerésti | sfiocinerèbbe, sfiocinerébbe | sfiocinerémmo | sfiocineréste | sfiocinerèbbero, sfiocinerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | sfiòcini | sfiòcini | sfiòcini | sfiociniàmo | sfiociniàte | sfiòcinino |
imperfect | sfiocinàssi | sfiocinàssi | sfiocinàsse | sfiocinàssimo | sfiocinàste | sfiocinàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
sfiòcina | sfiòcini | sfiociniàmo | sfiocinàte | sfiòcinino | ||
negative imperative | nonsfiocinàre | non sfiòcini | non sfiociniàmo | non sfiocinàte | non sfiòcinino |