scaollmhar
Irish
Etymology
From scaoll + -mhar
Pronunciation
- (Ulster) IPA(key): /ˈsˠkiːlˠuɾˠ/, (older) /ˈsˠkɯːlˠuɾˠ/[1]
Adjective
scaollmhar (genitive singular masculine scaollmhair, genitive singular feminine scaollmhaire, plural scaollmhara, comparative scaollmhaire)
- panicky
- Synonym: anbhách
- timid
- Synonym: faiteach
Declension
Declension of scaollmhar
Singular | Plural (m/f) | |||
---|---|---|---|---|
Positive | Masculine | Feminine | (strong noun) | (weak noun) |
Nominative | scaollmhar | scaollmhar | sc | |
Vocative | scaollmhairaollmhar | sc | ||
Genitive | scaollmhaire | sc | scaollmhar | |
Dative | scaollmhar | scaollmhar; scaollmhair (archaic) | sc | |
Comparative | níos scaollmhaire | |||
Superlative | is scaollmhaire |
Derived terms
- scaollmhaireacht
Further reading
- “scaollṁar” in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, Irish Texts Society, 1st ed., 1904, by Patrick S. Dinneen, page 602.
- "scaollmhar" in Foclóir Gaeilge–Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
References
- Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, page 27