samookaleczyć
Polish
Etymology
From samo- + okaleczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /sa.mɔ.ɔ.kaˈlɛ.t͡ʂɨt͡ɕ/
- Rhymes: -ɛt͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: sa‧mo‧o‧ka‧le‧czyć
Verb
samookaleczyć pf (imperfective samookaleczać)
- (reflexive) to self-harm, to mutilate oneself deliberately
- Synonym: okaleczyć się
Conjugation
Conjugation of samookaleczyć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | samookaleczyć | |||||
| future tense | 1st | samookaleczę | samookaleczymy | |||
| 2nd | samookaleczysz | samookaleczycie | ||||
| 3rd | samookaleczy | samookaleczą | ||||
| impersonal | samookaleczy się | |||||
| past tense | 1st | samookaleczyłem | samookaleczyłam | samookaleczyliśmy | samookaleczyłyśmy | |
| 2nd | samookaleczyłeś | samookaleczyłaś | samookaleczyliście | samookaleczyłyście | ||
| 3rd | samookaleczył | samookaleczyła | samookaleczyło | samookaleczyli | samookaleczyły | |
| impersonal | samookaleczono | |||||
| conditional | 1st | samookaleczyłbym | samookaleczyłabym | samookaleczylibyśmy | samookaleczyłybyśmy | |
| 2nd | samookaleczyłbyś | samookaleczyłabyś | samookaleczylibyście | samookaleczyłybyście | ||
| 3rd | samookaleczyłby | samookaleczyłaby | samookaleczyłoby | samookaleczyliby | samookaleczyłyby | |
| impersonal | samookaleczono by | |||||
| imperative | 1st | niech samookaleczę | samookaleczmy | |||
| 2nd | samookalecz | samookaleczcie | ||||
| 3rd | niech samookaleczy | niech samookaleczą | ||||
| anterior adverbial participle | samookaleczywszy | |||||
| verbal noun | samookaleczenie | |||||
Derived terms
noun
- samookaleczenie
Further reading
- samookaleczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- samookaleczyć in Polish dictionaries at PWN