rudar
Latin
Verb
rudar
- first-person singular future passive indicative of rudō
Romanian
Etymology
From Bulgarian рудар (rudar, “miner”), from руда (ruda, “ore”), from Proto-Slavic *ruda (“ore, mineral”), from *rudъ (“red, brown”).
Noun
rudar m (plural rudari)
- Roma ethnic group who were originally gold panners
Declension
Declension of rudar
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) rudar | rudarul | (niște) rudari | rudarii |
genitive/dative | (unui) rudar | rudarului | (unor) rudari | rudarilor |
vocative | rudarule | rudarilor |
Serbo-Croatian
Pronunciation
- IPA(key): /rǔdaːr/
- Hyphenation: ru‧dar
Noun
rùdār m (Cyrillic spelling ру̀да̄р)
- miner
Declension
Declension of rudar
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rudar | rudari |
genitive | rudára | rudara |
dative | rudaru | rudarima |
accusative | rudara | rudare |
vocative | rudaru | rudari |
locative | rudaru | rudarima |
instrumental | rudarom | rudarima |
Further reading
- “rudar” in Hrvatski jezični portal
Slovene
Etymology
From rúda (“ore”) + -ar.
Pronunciation
- IPA(key): /rudàːr/
Noun
rudár m anim
- miner (a person who works in a mine)
Inflection
Masculine anim., soft o-stem | |||
---|---|---|---|
nom. sing. | rudár | ||
gen. sing. | rudárja | ||
singular | dual | plural | |
nominative | rudár | rudárja | rudárji |
accusative | rudárja | rudárja | rudárje |
genitive | rudárja | rudárjev | rudárjev |
dative | rudárju | rudárjema | rudárjem |
locative | rudárju | rudárjih | rudárjih |
instrumental | rudárjem | rudárjema | rudárji |
Further reading
- “rudar”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran