rozkojarzyć
Polish
Etymology
From roz- + kojarzyć. First attested in 1832.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /rɔs.kɔˈja.ʐɨt͡ɕ/
- Rhymes: -aʐɨt͡ɕ
- Syllabification: roz‧ko‧ja‧rzyć
Verb
rozkojarzyć pf (imperfective (rare) rozkojarzać)
- (transitive) to disassociate (to cause to not be associated)
Conjugation
Conjugation of rozkojayć impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | rozkojayć | |||||
| present tense | 1st | rozkojaę | rozkojaymy | |||
| 2nd | rozkojaysz | rozkojaycie | ||||
| 3rd | rozkojay | rozkojaą | ||||
| impersonal | rozkojay się | |||||
| past tense | 1st | rozkojayłem | rozkojayłam | rozkojayliśmy | rozkojayłyśmy | |
| 2nd | rozkojayłeś | rozkojayłaś | rozkojayliście | rozkojayłyście | ||
| 3rd | rozkojaył | rozkojayła | rozkojayło | rozkojayli | rozkojayły | |
| impersonal | rozkojaono | |||||
| future tense | 1st | będę rozkojaył, będę rozkojayć | będę rozkojayła, będę rozkojayć | będziemy rozkojayli, będziemy rozkojayć | będziemy rozkojayły, będziemy rozkojayć | |
| 2nd | będziesz rozkojaył, będziesz rozkojayć | będziesz rozkojayła, będziesz rozkojayć | będziecie rozkojayli, będziecie rozkojayć | będziecie rozkojayły, będziecie rozkojayć | ||
| 3rd | będzie rozkojaył, będzie rozkojayć | będzie rozkojayła, będzie rozkojayć | będzie rozkojayło, będzie rozkojayć | będą rozkojayli, będą rozkojayć | będą rozkojayły, będą rozkojayć | |
| impersonal | będzie rozkojayć się | |||||
| conditional | 1st | rozkojayłbym | rozkojayłabym | rozkojaylibyśmy | rozkojayłybyśmy | |
| 2nd | rozkojayłbyś | rozkojayłabyś | rozkojaylibyście | rozkojayłybyście | ||
| 3rd | rozkojayłby | rozkojayłaby | rozkojayłoby | rozkojayliby | rozkojayłyby | |
| impersonal | rozkojaono by | |||||
| imperative | 1st | niech rozkojaę | rozkojamy | |||
| 2nd | rozkoja | rozkojacie | ||||
| 3rd | niech rozkojay | niech rozkojaą | ||||
| active adjectival participle | rozkojaący | rozkojaąca | rozkojaące | rozkojaący | rozkojaące | |
| contemporary adverbial participle | rozkojaąc | |||||
| verbal noun | rozkojaenie | |||||
Derived terms
adjective
- rozkojarzony
noun
- rozkojarzenie
References
- Antoni Karśnicki (1832) Pisma Antoniego hrabi Karśnickiego, volume 1, page 176
Further reading
- rozkojarzyć in Polish dictionaries at PWN
- “rozkojarzyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
- rozkojarzyć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego