rozdźwięk
Polish
Etymology
Deverbal from rozdźwięczeć.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrɔz.d͡ʑvjɛŋk/
- Rhymes: -ɔzd͡ʑvjɛŋk
- Syllabification: roz‧dźwięk
Noun
rozdźwięk m inan
- dysharmonia, dissonance
Declension
Declension of rozdźwięk
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rozdźwięk | rozdźwięki |
| genitive | rozdźwięku | rozdźwięków |
| dative | rozdźwiękowi | rozdźwiękom |
| accusative | rozdźwięk | rozdźwięki |
| instrumental | rozdźwiękiem | rozdźwiękami |
| locative | rozdźwięku | rozdźwiękach |
| vocative | rozdźwięku | rozdźwięki |
Related terms
noun
- dźwięk
verbs
- dźwięczeć impf, rozdźwięczeć pf
Further reading
- rozdźwięk in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozdźwięk in Polish dictionaries at PWN