ringhiaiare
Italian
Etymology
From ri- + inghiaiare.
Verb
ringhiaiàre (first-person singular present ringhiàio, first-person singular past historic ringhiaiài, past participle ringhiaiàto, auxiliary avére)
- to cover with gravel again
Conjugation
Conjugation of ringhiaiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | ringhiaiàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | ringhiaiàndo | |||
present participle | ringhiaiànte | past participle | ringhiaiàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ringhiàio | ringhiài | ringhiàia | ringhiaiàmo | ringhiaiàte | ringhiàiano |
imperfect | ringhiaiàvo | ringhiaiàvi | ringhiaiàva | ringhiaiavàmo | ringhiaiavàte | ringhiaiàvano |
past historic | ringhiaiài | ringhiaiàsti | ringhiaiò | ringhiaiàmmo | ringhiaiàste | ringhiaiàrono |
future | ringhiaierò | ringhiaierài | ringhiaierà | ringhiaierémo | ringhiaieréte | ringhiaierànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ringhiaierèi | ringhiaierésti | ringhiaierèbbe, ringhiaierébbe | ringhiaierémmo | ringhiaieréste | ringhiaierèbbero, ringhiaierébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | ringhiài | ringhiài | ringhiài | ringhiaiàmo | ringhiaiàte | ringhiàino |
imperfect | ringhiaiàssi | ringhiaiàssi | ringhiaiàsse | ringhiaiàssimo | ringhiaiàste | ringhiaiàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
ringhiàia | ringhiài | ringhiaiàmo | ringhiaiàte | ringhiàino | ||
negative imperative | nonringhiaiàre | non ringhiài | non ringhiaiàmo | non ringhiaiàte | non ringhiàino |