rincorniciare
Italian
Etymology
From ri- + incorniciare.
Verb
rincorniciàre (first-person singular present rincornìcio, first-person singular past historic rincorniciài, past participle rincorniciàto, auxiliary avére)
- to reframe (a picture)
Conjugation
Conjugation of rincorniciàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rincorniciàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rincorniciàndo | |||
present participle | rincorniciànte | past participle | rincorniciàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rincornìcio | rincornìci | rincornìcia | rincorniciàmo | rincorniciàte | rincornìciano |
imperfect | rincorniciàvo | rincorniciàvi | rincorniciàva | rincorniciavàmo | rincorniciavàte | rincorniciàvano |
past historic | rincorniciài | rincorniciàsti | rincorniciò | rincorniciàmmo | rincorniciàste | rincorniciàrono |
future | rincornicerò | rincornicerài | rincornicerà | rincornicerémo | rincorniceréte | rincornicerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rincornicerèi | rincornicerésti | rincornicerèbbe, rincornicerébbe | rincornicerémmo | rincorniceréste | rincornicerèbbero, rincornicerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rincornìci | rincornìci | rincornìci | rincorniciàmo | rincorniciàte | rincornìcino |
imperfect | rincorniciàssi | rincorniciàssi | rincorniciàsse | rincorniciàssimo | rincorniciàste | rincorniciàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rincornìcia | rincornìci | rincorniciàmo | rincorniciàte | rincornìcino | ||
negative imperative | nonrincorniciàre | non rincornìci | non rincorniciàmo | non rincorniciàte | non rincornìcino |